Του καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ π. Βασίλειου Καλλιακμάνη
α) Στη σύγχρονη κοινωνία, στην οποία κυριαρχούν η γρήγορη και εναλλασσόμενη πληροφορία, η υπερβολή, ο κοινωνικός θόρυβος, η συνεχής διαμαρτυρία, η καχυποψία και η μεμψιμοιρία, καθίσταται σχεδόν αδύνατο να αφουγκρασθεί κάποιος τα μυστικά και διαχρονικά ακροάματα του πνεύματος. Mε τις ακρότητες στο δημόσιο βίο και την εύκολη αναπαραγωγή τους από τα λεγόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι δύσκολο να επικρατήσει ο “κοινός νους” και το μέτρο. Δυσκολότερο είναι να ακουσθεί ο νηφάλιος αγιοπατερικός λόγος και να εμπνεύσει το παράδειγμα των αγίων.
β) Έτσι, το γενικότερο αρνητικό κλίμα επηρεάζει όλες τις πτυχές του δημόσιου βίου. Συναντάς αμετρία και ακρότητες παντού· ακόμη και στον εκκλησιαστικό και ακαδημαϊκό χώρο. Κι αυτό συμβαίνει, διότι ο ακραίος λόγος διεγείρει το θυμικό του ανθρώπου και αποβλέπει στον εντυπωσιασμό. Προκαλεί πρόσκαιρο ενδιαφέρον και δημιουργεί οπαδούς. Συνήθως όμως δεν έχει βάθος και ουσία, αφού δεν συνοδεύεται από ανάλογο γνήσιο βίωμα και κρύβει κατά κανόνα εμπάθεια. Κι όταν ο λόγος δεν έχει αντίκρισμα στη ζωή, δεν λειτουργεί παιδευτικά. Κρύβει ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα. Γι’ αυτό και τον ροκανίζει ο χρόνος, οπότε σύντομα περνά στη λήθη.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο παρακάτω:
Εφημερίδα Μακεδονία της Θεσσαλονίκης
