Από τον πρόλογο του βιβλίου
Ο Πιλάτος προσλαμβάνεται από τις επιμέρους χριστιανικές παραδόσεις είτε αρνητικά είτε θετικά. Ταυτόχρονα όμως όλες οι χριστιανικές παραδόσεις αποδέχονται τον ιστορικό ρόλο του Πιλάτου εντάσσοντάς τον στο Σύμβολο της Πίστεως: «Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών έπί Ποντίου Πιλάτου καί παθόντα καί ταφέντα». Έτσι λοιπόν, ο Πιλάτος αναφέρεται από τους χριστιανούς ότι δίκασε τον Ιησού ως κατηγορούμενο εσχάτης προδοσίας. Στην κρίσιμη αυτή φάση της ζωής του Ιησού, ο Πιλάτος περιγράφεται από τη μια μεριά ως ο Ρωμαίος δικαστής που διεκπεραιώνει δικαστικά μια συνήθη για την περιοχή περίπτωση ανατρεπτικής δράσης ενός προσώπου, του Ιησού, εναντίον του ρωμαϊκού κράτους. Από την άλλη μεριά όμως ο Πιλάτος περιγράφεται ως ο άνθρωπος εκείνος, που συγκλονίζεται από την θανατική ποινή που ίδιος επιβάλλει στον Ιησού. Και τότε επέρχεται η κάθαρση της μεταστροφής. Ο Ρωμαίος ειδωλολάτρης άρχοντας περιγράφεται ότι μεταστρέφεται στον χριστιανισμό, μεταστροφή που έχει τραγικές και ταυτόχρονα σωτηριολογικές συνέπειες για τον ίδιο. Ο Πιλάτος τιμωρείται με θάνατο για την πίστη του, αλλά και συμπεριλαμβάνεται στο νέφος των μαρτύρων.
