Πέντε χρόνια χωρίς τον καθηγητή Σάββα Αγουρίδη – Πενήντα χρόνια λειτουργικής έρευνας και διακονίας του καθηγητή Ιωάννη Φουντούλη

Fotor_CollageΣτις 19 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται πέντε ακριβώς χρόνια από την εκδημία μιας από τις φωτεινότερες μορφές στο θεολογικό στερέωμα της νεώτερης Ορθοδοξίας, και σημείο αναφοράς της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, του αείμνηστου Σάββα Αγουρίδη, δάσκαλου και καθοδηγητή ενός μεγάλου αριθμού πνευματικών ανθρώπων τόσο της πατρίδας μας, όσο και της ανά την οικουμένην Εκκλησίας του Χριστού. Κατά αγαστή συγκυρία φέτος, την ίδια ακριβώς μέρα, η Θεολογική Σχολή τιμά με διεθνές επιστημονικό συνέδριο έναν άλλο μεγάλο δάσκαλο και καθηγητή της, κορυφαίο στο χώρο της Λειτουργικής επιστήμης, τον Ιωάννη Φουντούλη, για τα 50 χρόνια έρευνας και διακονίας του. Αν το όραμα του πρώτου ήταν η αυθεντική κατανόηση του λόγου του Θεού και η προφητική θεολογία, και του δεύτερου η ακριβής και αυθεντική βίωση του λειτουργικού γεγονότος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, κοινό σημείο αναφοράς και των δύο υπήρξε η ανάδειξη της στενής σχέσης βιβλικής και λειτουργικής θεολογίας.

Το 1977 μετέχουν από κοινού, Αγουρίδης και Φουντούλης, στην διορθόδοξη συνδιάσκεψη στην Πράγα με θέμα: «Ο ρόλος και η θέση της Aγ. Γραφής στη λειτουργική και πνευματική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας». Κατά τον Αγουρίδη, που ήταν ο κύριος ομιλητής, «στην καρδιά της ορθόδοξης λατρείας και πνευματικότητας βρίσκεται το βιβλικό στοιχείο και το βιβλικό όραμα … Τη λατρεία και πνευματικότητα τόσο στην Παλαιά, όσο και στην Καινή Διαθήκη, διατρέχει η ιδέα της διαθήκης, η αποφασιστική επέμβαση του Θεού στην ιστορία. Η βασική αυτή διάσταση της διαθήκης καθορίζει την ουσία της Ορθόδοξης λατρείας και τη διακρίνει από τις διάφορες ‘φυσικές’ θρησκείες» .

Και οι δύο συμφωνούν, πως στη μεταγενέστερη μεσαιωνική περίοδο αναπτύχθηκε ένα είδος «λειτουργικής πνευματικότητας, που δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα, που είχε ως αποτέλεσμα να επισκιαστεί το ευαγγελιστικό ιδεώδες της Ορθοδοξίας, όπως αυτό εκπροσωπείται από τους Τρεις Ιεράρχες. Η βάση αυτής της πνευματικότητας βρίσκεται λιγότερο στην οριζόντια βιβλική προοπτική…και περισσότερο στην κάθετη και ατομοκεντρική/ψυχολογική διάσταση της σωτηρίας. Και οι δυο τους συμβάλλουν στη σύνταξη των συμπερασμάτων της συνδιάσκεψης, όπου αναφέρεται πως «η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αναγκαίο να περάσει από την εμπειρία μιας βιβλικής αναγέννησης παράλληλης με την λειτουργική αναγέννηση…Ο λαός μας οφείλει να κατανοήσει τη θεμελιακή βιβλική ουσία και όραση στη λατρεία και στην πνευματικότητά μας».

Διαβάστε περισσότερα σε παλαιότερη ανάρτηση του ομότιμου καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ Πέτρου Βασιλειάδη στο ΑΜΕΝ

Share this post
          
 
   
Δημοσιεύθηκε στην ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΙΔΕΣ και χαρακτηρίσθηκε , . Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.