Περίληψη της εισήγησης στο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα «Εξουσία και Διακονία κατά τον Απόστολο Παύλο» (Βέροια 26-28 Ιουνίου 2013)
Με τη σχέση της εξουσίας και της διακονίας με τον θεσμό της βασιλείας στο βιβλικό Ισραήλ και τα ποικίλα προβλήματα που αυτή δημιούργησε αλλά και με την κλήση των προφητών καταπιάστηκε η εισήγηση του κ. Μούρτζιου. Ο ομιλητής πρώτα έκανε αναφορά στις έννοιες «εξουσία» και «διακονία» στην Π.Δ. Κατόπιν, ο κ. Μούρτζιος παρουσίασε το θέμα εξουσία, διακονία και βασιλεία, όπως αυτό περιγράφεται στα Κρ. 9,8-15. Α΄ Βασ. 8,11-17. Γ΄ Βασ. 20, αλλά και στους προφήτες Ησαΐα και Ωσηέ. Τέλος, διερευνήθηκε ακόμη ο κεντρικός ρόλος που διαδραματίζει το μήνυμα των προφητών σχετικά με το θέμα εξουσία – διακονία – βασιλεία.
Σε ότι αφορά τις έννοιες εξουσία και διακονία σημειώθηκε ότι αυτές εμφανίζονται ελάχιστες φορές στην Παλαιά Διαθήκη, με κοσμική μάλιστα σημασία. Επισημαίνεται ότι η έννοια της εξουσίας αναφέρεται λίγες φορές γιατί η κύρια πεποίθηση των συγγραφέων της Π.Δ. είναι ότι η εξουσία ανήκει αποκλειστικά στον Γιαχβέ και ότι η διακονία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εξουσία του Γιαχβέ και την τήρηση των εντολών και των προσταγμάτων του από το λαό. Ο κ. Μούρτζιος υπογράμμισε πάντως ότι παρά την έλλειψη επί λέξει αναφορών στις δύο αυτές έννοιες είναι εντυπωσιακό ότι στο κείμενο της Π.Δ. περιγράφονται οι δύο αυτές λέξεις με άλλους τρόπους, που απορρέουν από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο κείμενο της Π.Δ.
Σε ό,τι αφορά τις αναφορές στο θέμα εξουσία και διακονία στην Π.Δ. και στον ρόλο των προφητών διαπιστώθηκε από τον εισηγητή η στενή σχέση της εξουσίας και της διακονίας με το πρόσωπο του Γιαχβέ. Συγκεκριμένα από τα παραδείγματα που παρατέθηκαν φάνηκε πως οσάκις οι βασιλείς αποκόπηκαν από την ζωοποιό σύνδεσή τους με το Γιαχβέ, οδηγήθηκαν αυτοί και ο Ισραήλ στην τιμωρία και την καταστροφή. Αντίθετα οσάκις εμπιστεύθηκαν το Θεό και πορεύθηκαν σύμφωνα με τις εντολές και τα προστάγματά του, επιτέλεσαν έργο διακονικό με κοινωνικές και θρησκευτικές προεκτάσεις. Τέλος, στην περίπτωση της κλήσης των προφητών διαπιστώνεται ότι η αφοσίωση στην θεϊκή κλήση ενδυνάμωσε τους προφήτες και τους βοήθησε μιλώντας εξ ονόματος του Θεού να συμβουλεύσουν και να κατευθύνουν τον Ισραήλ σε δύσκολες περιστάσεις. Αντίθετα, οσάκις εγωιστικά στηρίχθηκαν στον εαυτό τους, όπως στην περίπτωση του Ιωνά, επισώρευσαν για τους εαυτούς τους και τους γύρω τους δεινά, διότι όπως τονίζει ο Δανιήλ αγνόησαν «τὸν κύριον τοῦ οὐρανοῦ ἐξουσίαν ἔχειν πάντων τῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ὅσα ἂν θέλῃ, ποιεῖ ἐν αὐτοῖς» (Δαν. 4,17).
