Του Προέδρου του Ιδρύματος Άρτος Ζωής Σταύρου Ζουμπουλάκη
Οι πολλές και σφοδρές αντιδράσεις που προκάλεσε το βιβλίο της Χάνα Άρεντ «Ο Αϊχμαν στην Ιερουσαλήμ» (1963) δεν λένε να κοπάσουν μισό αιώνα τώρα μετά την έκδοσή του, ένα επιπλέον τεκμήριο της πνευματικής του δύναμης και ζωντάνιας. Κάθε λίγο και λιγάκι, με κάποια αφορμή ή χωρίς και καμιά, ξαναφουντώνουν. Την τελευταία αναζωπύρωσή τους την προκάλεσε η ταινία της Μαργκαρέτε φον Τρότα, που εστιάζει σε αυτήν ακριβώς την περίοδο της ζωής της Αρεντ (1960-1963). Δύο ήταν τα σημεία του βιβλίου που κυρίως προκάλεσαν αυτές τις αντιδράσεις και κόστισαν στη συγγραφέα, εκτός όλων των άλλων, και φιλίες δεκαετιών: α) η κεντρική ιδέα της για την κοινοτοπία του κακού και β) η άποψή της για τον ρόλο των εβραϊκών συμβουλίων (Judenräte). Θα σταθούμε μόνο στο πρώτο.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο παρακάτω:
