Περίληψη της εισήγησης στο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα «Εξουσία και Διακονία κατά τον Απόστολο Παύλο» (Βέροια 26-28 Ιουνίου 2013)
Στην εναρκτήρια εισήγησή του ο Ομ. Καθηγητής Ιωάννης Γαλάνης επεσήμανε ότι οι δύο λέξεις «εξουσία» και «διακονία», είναι πολύ συχνές στην αρχαία ελληνική γραμματεία και στην Καινή Διαθήκη. Στην Παλαιά Διαθήκη ο όρος «διακονία» σπανίζει, ενώ η λέξη «εξουσία» είναι γνωστή», η οποία μάλιστα πιστεύεται ότι προέρχεται από τον Θεό. Εκείνος εξουσιάζει όλη την κτίση και παραχωρεί την εξουσία του αυτή σε εξέχοντα πρόσωπα, τα οποία ενεργούν στο όνομά του. Στην Καινή Διαθήκη απόλυτος θεματοφύλακας της μοναδικής θεϊκής εξουσίας είναι ο Χριστός, ο οποίος αναγνωρίζει την πολιτική εξουσία της εποχής του. Τη θεϊκή προέλευση της εξουσίας δέχεται και ο Παύλος, ο οποίος στο Ρωμ 13,1-7 προτρέπει τους πιστούς να υποτάσσονται σ’ αυτή. Ο τελικός σκοπός της εξουσίας είναι η «διακονία». Η διακονία είναι ένα βασικό χάρισμα μέσα στην Εκκλησία Ο Παύλος δηλώνει με έμφαση ότι είναι «διάκονος Θεού», «διάκονος Χριστού» κλπ. Το έργο της διακονίας υπηρετούσαν και οι συνεργάτες και μαθητές του Παύλου, οι οποίοι έχουν τον τίτλο του «διακόνου». Σε θεολογικό επίπεδο με τον ερχομό του Χριστού καταργήθηκε η διακονία του γράμματος του Νόμου, η διακονία του θανάτου, η δόξα του Μωϋσή και η διακονία της κατακρίσεως και έμεινε η διακονία του πνεύματος (της Καινής Διαθήκης), η δόξα του Χριστού και η διακονία της δικαιοσύνης.
