Κύριε Ἀναπληρωτά Πρύτανη
Κύριε Κοσμήτορα
Κυρίες καί Κύριοι Συνάδελφοι
Κυρίες καί Κύριοι
Βρισκόμαστε σέ μία ἱστορική καί εὐλογημένη στιγμή γιά τήν προσωπική σας ζωή, ἀγαπητοί νέοι πτυχιοῦχοι τοῦ Τμήματος Θεολογίας, κατά τήν ὁποίαν ἐπιστέφονται τυπικά καί ἐπίσημα οἱ πολυετεῖς κόποι σας καί ἀποκτᾶτε τόν τίτλο καί τό δίπλωμα γιά τό ὁποῖο μοχθήσατε στή μελέτη καί στήν ἔρευνα τῆς θεολογικῆς ἐπιστήμης γιά πολλά χρόνια.
Μέ τήν ἐπιστημονική καθοδήγηση τῶν καθηγητῶν σας, τήν διοικητική στήριξη τοῦ γραμματειακοῦ προσωπικοῦ τοῦ Τμήματός μας, ἀλλά καί μέ τήν δική σας ἔφεση καί δημιουργική προσπάθεια γιά γνώση, μελέτη καί ἔρευνα τῶν πηγῶν τῆς Θεολογίας, κατορθώσατε νά χαίρεστε σήμερα τή χαρά τῆς ὁλοκλήρωσης τῶν σπουδῶν σας. Νέοι ὅμως δρόμοι ἀνοίγονται πλέον μπροστά σας, καθόσον καλεῖστε μέ ὅπλα τή γνώση σας, τά χαρίσματά σας, τό ἦθος σας καί μέ ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης νά διακονήσετε τήν Ἐκκλησία, τήν Ἐκπαίδευση, τήν Κοινωνία.
Βασική, νομίζω, ἀρχή ἐπιτυχίας στούς ὡς ἄνω τομεῖς τῆς μελλοντικῆς σας δράσης, διακονίας, ἀποστολῆς καί μαρτυρίας σας ὡς θεολόγων, εἶναι ὁ παράγοντας τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Στίς μέρες μας οἱ σχέσεις αὐτές δοκιμάζονται. «Ποτέ ἄλλοτε οἱ στέγες τῶν σπιτιῶν τῶν ἀνθρώπων – γράφει συγγραφέας τῆς ἐποχῆς μας – δέν ἦταν τόσο κοντά ἡ μία στήν ἄλλη, ὅσο εἶναι σήμερα, καί ποτέ ἄλλοτε οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων δέν ἦταν τόσο μακριά ἡ μία ἀπό τήν ἄλλη ὅσο εἶναι σήμερα» (Ἀντώνη Σαμαράκη, Ζητεῖται ἐλπίς).
Δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού οἱ σχέσεις μεταξύ τῶν ἀνθρώπων κλονίζονται γιατί ἀκριβῶς ὑπηρετοῦν τή σκοπιμότητα, τό προσωπικό ὄφελος, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐνισχύεται ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου (Βλ. Ἀναστασίου Νικολάου, Λαζάρω Παναγιώτου, ἄρθρο γιά τίς ἀνθρώπινες σχέσεις στό διαδίκτυο). Κλονίζονται π.χ. οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις στήν ἐκπαιδευτική διαδικασία καί τό σχολεῖο μέ τήν ὑπερβολική αὐστηρότητα, τό bulling καί τήν παραβατικότητα, στό σπίτι καί τό γονεϊκό περιβάλλον μέ τίς ἐγωκεντρικές συγκρούσεις, πολλές φορές τή βία καί τήν κάθε μορφῆς ἀντίδραση, στίς φιλικές ἀναστροφές μέ τήν παρεξήγηση καί τήν καχυποψία, στόν κοινωνικό χῶρο μέ τόν ἀγχώδη τρόπο ζωῆς, τήν ἀποξένωση, τήν ἀδικία, τήν ἀπαξίωση, τήν ἔλλειψη ἐπικοινωνίας, αὐτοσεβασμοῦ καί ἐπικοινωνίας καί τήν ὑπέρβαση τῶν ὁρίων τῆς ἐλευθερίας μας, στήν ἐκκλησιαστική ζωή καί τά θρησκευτικά περιβάλλοντα μέ τήν μονοπώληση τῆς ἀλήθειας καί τήν καλλιέργεια τάσεων ἀκραίων καί ἀντιλήψεων φονταμενταλιστικῶν. Οἱ παθογένειες αὐτές σέ κάθε ἐπίπεδο, στρεβλώνουν καί δυσκολεύουν τίς σχέσεις ἀγάπης, ἐμπιστοσύνης καί φιλίας πού πρέπει νά ὑπάρχουν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
Στίς μέρες μας ἀναμφίβολα ἔχουν διατυπωθεῖ καί προταθεῖ διάφορες ἀρχές καί πρότυπα ἐπικοινωνίας, ὥστε νά διευκολύνονται οἱ ἄνθρωποι στίς μεταξύ των σχέσεις καί νά λειτουργοῦν ἀποτελεσματικά στούς ἐργασιακούς χώρους καί ὄχι μόνο. Ἡ ἀνταλλαγή π.χ. εὐχετηρίων καρτῶν, ἕνα τηλεφώνημα, οἱ κοινωνικές συναναστροφές εἶναι ἁπλοί καί συνήθεις τρόποι ἐπικοινωνίας. Ὁ γραπτός καί ὁ προφορικός λόγος ἐπίσης ἀποτελοῦν κώδικες λεκτικῆς ἐπικοινωνίας. Τό ἴδιο καί ἡ διαφήμιση, ἀκόμη καί τά ἐνδυματολογικά πρότυπα περνοῦν στούς ἀνθρώπους τά δικά τους μηνύματα.
Ἕνας πνευματικός ἄνθρωπος καί δή ἕνας θεολόγος ἔχει ὅλες ἐκεῖνες τίς προϋποθέσεις ὥστε νά συμβάλλει στήν ἐνδυνάμωση τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων καί τήν ὑπέρβαση τοῦ ἐπιφανειακοῦ πολλές φορές χαρακτήρα των. Σύγχρονη ἀσκητική μορφή γράφει τό ἑξῆς: «μᾶς λένε αὐτό πού ἐμπνέουμε» (Γ. Γαβριηλία). Μᾶς καθορίζει δηλαδή αὐτό πού ἐμπνέουμε στους ἄλλους. Κι ἐκεῖνο πού μποροῦμε καί πρέπει ὡς θεολόγοι νά ἐμπνεύσουμε στούς ἄλλους εἶναι ἡ ἐμβάθυνση καί ὁ σεβασμός στήν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Αὐτό θά ἀποτελέσει καί τήν λύση στό ἀδιέξοδο τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ἡ κατανόηση, ἡ μακροθυμία, ἡ καταλλαγή, ἡ ἀλληλοεκτίμηση, ἡ ἀνεκτικότητα, ἡ ὑπομονή, ἡ διάκριση, ὁ διάλογος, ἡ συγγνώμη, μέ μία λέξη τό «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. 15, 12) καί τό «ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφ. 4, 2-3), τρέφουν καί οἰκοδομοῦν τίς στέρεες ἀνθρώπινες σχέσεις. Μᾶς προσανατολίζουν ὥστε στή ζωή μας νά προκρίνουμε τό «ἐμεῖς» καί ὄχι τό «ἐγώ», νά ἐργαζόμαστε γιά μιά κοινωνία τῶν διακονημάτων καί ὄχι τῶν ἀνταγωνισμῶν καί τῶν διεκδικήσεων.
Γιά νά θυμᾶστε αὐτά τά λόγια, ἀγαπητοί μου νέοι πτυχιοῦχοι, θά ἤθελα τούτη τή στιγμή τοῦ ἀποχωρισμοῦ νά σᾶς προσφέρω ὡς ἐνθύμιο κάτι ἀπό τήν ἐρευνητική ἱστορία καί προσφορά τοῦ Τμήματός μας στήν κοινωνία· τή μετάφραση τῆς Καινῆς Διαθήκης πού ἐκπόνησαν οἱ καθηγητές τῆς προηγούμενης γενιᾶς τῶν ἑρμηνευτκῶν δασκάλων τῆς Σχολῆς μας γιά λογαριασμό τῆς Ἑλληνικῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας. Τώρα πού θά περάσετε νά σᾶς συγχαροῦν οἱ καθηγητές σας θά δωρίσω στήν καθεμιά καί στόν καθένα ἀπό σᾶς ἕνα ἀντίτυπο, προσφορά τοῦ σωματείου «Φίλοι τῆς Ἁγίας Γραφῆς», πιστεύοντας ὅτι θά ἀποτελέσει σημαντικό βοήθημα καί ἀσφαλῆ ὁδοδείκτη ὅλων τῶν προσωπικῶν σας ἐπιλογῶν ὡς θεολόγων.
Θερμά συγχαρητήρια
Καλή πορεία στή ζωή σας!
