Παρουσίαση του Πρωτ. Κωνσταντίνου Πλευράκη, από την Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ Νίκη Παπαγεωργίου

Τιμητική εκδήλωση με θέμα: «Ανθρώπων διακονία: Τιμής χρέος προς τους ιερείς που στέκονται δίπλα στον άνθρωπο» (Αίθουσα τελετών Παλαιάς Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ, 8 Μαΐου 2019)

Αξιότιμε κ. Αναπληρωτή Πρύτανη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, κ. Κο­σμή­το­ρα της Θεολογικής Σχολής, κ. Πρόεδρε του Τμήματος Θεολο­γί­ας, σε­βα­στοί πατέρες, κυρίες, κύριοι, αγαπητοί φοιτητές και φοι­τή­τρι­ες,

Χριστός Ανέστη!

Στο δρόμο της Θέρμης προς το Πανόραμα βρίσκεται το Εκ­κλη­σι­α­στικό Ίδρυμα Παιδαγωγικών και Κοινωνικών Εφα­ρ­μο­γών ο «Ευ­α­γ­­γε­λιστής Μάρκος», το οποίο με επίκεντρο τη λα­τρε­υ­τική ζωή της Εκ­κλη­σί­ας διακονεί παράλληλα τις κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων, εστιά­ζο­ντας ιδιαίτερα στις άγαμες μητέρες και τις κα­κο­ποι­ημένες γυναίκες. Ψυ­χή του Ιδρύ­­ματος είναι ο πρωτοπρε­σβύ­τε­ρος (π.) Κωνστα­ντί­νος Πλε­­υ­ρά­κης ο ο­ποί­ος, μαζί με την πρε­­­­­σβυ­τέρα Στ­έ­λλα Πλευ­ρά­­κη, εμ­πνε­­ύ­στη­καν, οραματ­ί­στη­­καν και υλο­πο­­ίησαν τη δημιουρ­γία ενός πο­λύ­μο­­ρφου χώ­­­ρου ο οποίος θα πρόσφερε πλήρη στήριξη στους ανθρώπους από πνευματική, υλική, κοινωνική άποψη.

Ο π. Κωνσταντίνος Πλευράκης, φέτος συμπληρώνει 60 χρόνια ιε­ρα­­τι­κής διακονίας. Κατάγεται από την Ιεράπετρα της Κρήτης και χει­ρο­το­νήθηκε διάκονος στις 25 Απριλίου 1959 σε ηλικία 23 ετών, την η­μέ­ρα της εορτής του Ευαγγελιστή Μά­ρκου. Δύο χρόνια μετά, το 1961, την ίδια μέ­ρα, του Ευαγγελιστή Μά­ρ­­κου επί­­σης, θα χειρο­το­νη­θεί ιε­ρέας, πράγμα που θα σφραγίσει τη μελλοντική πνευματική και κοινωνική του πορεία. Ο π. Κωνσταντίνος είναι πολυδιάστατη και ευρηματική προσωπι­κό­τη­τα και οραματίζεται διαρκώς τρόπους μέσα από τους οποίους μπορούν να δια­κο­­νη­θούν τόσο πνευ­ματικά όσο και υλικά οι άν­θρω­ποι. Από πολύ νω­ρίς εκδηλώνει το εν­­δια­φέ­ρον του για την πνευματική συγκρότηση, για την ηθική στήριξη και την υλική υποστή­­ρι­ξη των αναγκεμένων ανθρώ­πων. Η φροντίδα του για τους ανθρώπους είναι διαρκώς αμείωτη και η α­γάπη του προς αυτούς τον κάνει εφευρετικό και οραματιστή. Όταν, για παράδειγμα, το 1975, βρέθηκε να δι­δά­σκει στη Γερμα­νί­α, ως κα­θη­γη­τής θε­­ο­­λό­­­γος στη Μέ­ση Εκ­παί­δε­υση, προ­­κει­μένου να καταρτίσει πνευματικά τους μα­­θη­τές του, δη­μιούρ­γησε φο­­ρητή βιβλιοθήκη με 25 Συνέ­κ­δη­μους και Βί­βλο­­υς, την οποία με­τα­­κι­νού­σε από τάξη σε τάξη δανείζοντας τους μα­­θη­τές και παρακινώντας τους να μάθουν να χρησιμοποιούν τα κείμενα αυτά. Το μελλοντικό του όραμα είναι να δημιουργήσει ένα α­γρό­κτη­μα, το οποίο θα καλύπτει αφενός τις ανάγκες του Ιδρύματος και θα α­πο­τελεί, αφετέρου, ένα πολυλειτουργικό χώρο, ο οποίος θα διατίθεται  για τη φι­λο­ξε­νία άπορων οικο­γε­νειών, θα πρα­γμα­το­ποι­εί οι­κο­­λο­γικά προ­γράμματα, κ.ά.

Η αγάπη του στον Ευαγγελιστή Μάρκο τον έκανε να χτίσει αρχικά ένα εκ­κλη­σά­κι στη μνήμη του σε ιδιόκτητο κτήμα στη Θέρμη, γύρω από το οποίο ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε το ομώνυμο εκκλη­σι­α­στικό ίδρυ­μα. Το Ίδρυμα ο «Ευαγγελιστής Μάρκος» άρχισε να λειτουργεί το 1982, με την ευλογία και την έγκριση του τότε Μητροπολίτη Κασσανδρείας Συ­νε­σίου. Έκτοτε λειτουργεί ως Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας, υπό τη δικαιοδοσία του εκάστοτε Μητρο­πο­λί­τη Κα­σα­ν­­δρείας, ο ο­πο­ί­ος τελεί και πρό­εδρος του Ιδρύματος αναπτύσσοντας μια πολύπλευρη εκκλησιαστική, ιεραποστολική, φιλάδελφη και κοινωνική διακονία. Με κέντρο τη λα­τρεία και τη δι­ακονία του θεί­ου λόγου εξα­κτι­­νώνεται στο κοινωνικό έ­ργο προ­κει­μέ­νου να υπηρετήσει τις αν­θρώ­πι­νες ανάγκες. Το όρα­μα των ιδρυτών του, του π. Κωνσταντίνου και της πρεσβυτέρας, είναι να εξελιχθεί σε ένα Εκκλησιαστικό Θεο­λο­γικό Σπου­δαστήριο θεωρητικής με­λέ­της και πρα­κτικών εφαρμο­γών στον το­μέα της Πρακτικής Θεολογίας που θα ερε­υ­­νά και θα ερ­γά­ζεται άμεσες λύ­σεις πρακτικών προβλημάτων ζωής και σω­­τηρίας του φτω­χού, α­δύ­να­μου και ταλαιπωρημένου ανθρώπου.

Στο πλαίσιο του Ιδρύματος «Ευαγγελιστής Μάρκος» λειτουργεί από πολύ νωρίς, από το 1984, το «Σπίτι της Μα­ρίας», δηλαδή ο Ξενώνας Φι­λο­ξενίας Άγαμων Μητέρων και Κακοποιημένων Γυ­ναι­κών. Πρόκειται για ένα ξενώνα αγά­πης, στήριξης και συ­­­μπα­ρά­στα­σης στις άγαμες εγ­κυ­μο­νούσες μητέρες που θέ­λουν να φέρουν στον κό­σμο το παιδί τους, αλλά α­δυνατούν για ποι­κί­λους λόγους, καθώς και στις κα­κο­ποι­ημένες γυ­ναί­κες, ανεξαρτήτως υπη­κο­ό­τη­τας και θρη­σκε­ύματος. «Το Σπίτι της Μα­ρίας» ονομάστηκε έτσι προς χάρη της μη­τέ­ρας του Ευ­α­­­γγελιστή Μά­ρ­κου, η οποία ως χήρα ευκατάστατη από τα Ιε­ρο­σόλυμα έ­παι­ξε σπουδαίο διακονικό ρόλο στα χρόνια του Χριστού και των μα­θη­τών του.

Από πολύ νωρίς, ο π. Κωνσταντίνος, ως νέος ιερέας στην Αχει­ρο­ποίητο, το 1961, είχε την εμπειρία προ­βλη­μά­των κα­κο­πο­ί­ησης γυ­ναι­κών και άρ­χι­σε να ευαισθητοποιείται πάνω σε αυτά. Η ιδέα όμως της οργα­νω­μέ­νης φροντίδας των αγάμων μητέρων και της προ­στασίας της απει­λού­με­νης μητρότητας και της ζωής του αγέννητου παι­διού προ­έ­κυ­ψε όταν ο π. Κωνσταντίνος με τη σύζυγο του χρει­ά­στη­κε να μεριμνήσει για δύο ά­γα­μες μητέρες με τα νεογέννητα παι­διά τους φιλο­ξε­νώ­­ντας τες στο σπίτι τους. Ο ξενώνας -το «Σπίτι της Μαρίας»- που θε­ω­ρεί­ται από τις φι­λο­ξε­νού­μενες ως το σπίτι του παπά και της πα­πα­διάς, έχει φιλο­ξε­νή­σει πάνω από 250 γυναίκες από όλη την Ελλάδα, αλ­λά και τον υ­πό­λοι­πο κό­σμο, κα­τά τη διάρ­κεια της μακρόχρονης λει­τουρ­­γίας του. Εκεί μπορεί να κα­τα­φύγει, χωρίς καμία οικονομική υπο­χρέ­­­ωση, κάθε γυναίκα που είναι έγ­κυος, παντρεμένη ή ανύπαντρη, που ξα­­­φνικά έμεινε μόνη, ανυ­πε­ρά­σπι­στη και, λόγω της κατάστασής της, δεν μπορεί να εργαστεί. Μπορεί να πα­ραμείνει εκεί όχι μόνο μέχρι να γεννήσει το παιδί της, αλλά και μέχρι να λυθεί οριστικά το πρόβλημά της με οποιοδήποτε τρόπο.

Η προσφορά του π. Κωνσταντίνου Πλευράκη και της πρεσβυτέρας είναι ανεκτί­μη­τη, καθώς ο Ξενώνας της Μαρίας είναι το μο­να­δι­κό ίδρυμα στην Ελλάδα που φιλοξενεί τέτοιες περιπτώσεις. Επί τριάντα πέντε χρό­νια οι οικοδεσπότες απλώνουν τις «φτε­ρού­γες» τους για να προ­­στα­τέ­ψουν γυναίκες που είναι μόνες, βιώνουν τον πόνο της εγκα­τά­λει­ψης και το φόβο της εγκυμοσύνης και ανα­ζη­τούν ένα χώ­ρο για να γεν­νήσουν τα παιδιά τους και να τα μεγαλώσουν με ασφά­λει­α για όσο χρόνο χρει­­ά­ζε­ται να λυθεί οριστικά το πρόβλημά τους. Ο ίδιος ο π. Κων­στα­ντί­νος ισχυρί­ζε­ται: «Δεν κάνουμε κάτι, κάνουμε αυτό που θα ήθελε ο κα­θέ­νας, να έχει μια κάμαρα στο σπίτι του για να φιλοξενήσει μια κοπέλα». Αυτό όμως που ισχυρίζεται με τόση απλότητα δεν είναι τόσο προφανές για όλους. Έχοντας την αίσθηση ότι ερμηνεύω τα αισθήματα όλων σας, ότι ως κοινωνία οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πατέρα Κωνσταντίνο, την πρεσβυτέρα και τους συνεργάτες τους, τον καλώ στο βήμα για να λάβει το λόγο.