Του φοιτητή του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ Nikola Kostic
«Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, αγαπητοί μου αδελφοί, μας συγκεντρώνει σε αυτό το Ιερό μέρος, στην Μονή Τσέλιε, εδώ και μερικές δεκαετίες. Το έκανε και συνεχίζει να το κάνει, έτσι όπως έκαναν και κάνουν και οι Άγιοι προφήτες, ο Ηλίας, ο Ιερεμίας, επίσης και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Μας διδάσκει τον ορθό λόγο, μερικές φορές αυστηρά, απλά για να μας προειδοποιήσει να επιστρέψουμε στην ορθή οδό, στην οδό του Χριστού, της αλήθειας. Μήπως υπάρχει άλλη οδός, εκτός της οδού του Χριστού, του Αγίου Σάββα, του Αγίου Ιουστίνου και όλων των εκλεκτών (Αγίων) του Θεού; Να ευχαριστήσουμε, λοιπόν, τον Κύριο, αδελφοί μου, που μας χάρισε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, τους Αγίους Νικόλαο Βελιμίροβιτς και Ιουστίνο Πόποβιτς και όλους τους υπόλοιπους Αγίους της Εκκλησίας…». Με το κήρυγμα αυτό απευθύνθηκε στους πιστούς, η αυτού αγιότητα ο Σέρβος Πατριάρχης κ.κ. Ειρηναίος, χοροστατώντας στην θεία και αγία Πατριαρχική Λειτουργία στη Μονή Τσέλιε (Βάλιεβο, Κεντρική Σερβία) εις την μνήμη του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, στις 14ης Ιουνίου αυτού του έτους, όποτε έγινε η μεταφορά και η ανακομιδή Αγίων λειψάνων του Αγίου.
Αυτή τη σημαντικότατη ημέρα, όχι μόνο για το Σερβικό λαό, αλλά και για όλο τον Ορθόδοξο κόσμο, πάνω από δεκαπέντε χιλιάδες πιστοί και προσκυνητές έφθασαν στη Μονή Τσέλιε από όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως από την Σερβία, την Ελλάδα, την Ρωσία, την Γερμανία, την Ελβετία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία κ.α. για να συμμετάσχουν σε αυτό το ιστορικό γεγονός.
Η τελετή της εορτής ξεκίνησε με την αγρυπνία την Παρασκευή το βράδυ (παραμονή εορτής), στις 13ης Ιουνίου, και συνεχίστηκε το πρωί του Σαββάτου, στις 14ης Ιουνίου, με την θεία και αγία Πατριαρχική Λειτουργία προεξάρχοντος του Πατριάρχη Σερβίας κ.κ. Ειρηναίου. Συλλειτούργησαν επίσης ο Αρχιεπίσκοπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Βερολίνο κ. Μάρκος, ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου κ. Αμφιλόχιος, από την Ελλάδα ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, από την Κύπρο ο Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος, από το Άγιον Όρος ο Ηγούμενος της Μονής Χιλανδαρίου γέροντας Μεθόδιος, καθώς και πολλοί άλλοι επίσκοποι και ιερείς από όλο τον Ορθόδοξο κόσμο.
Μετά από την ανάγνωση του Ευαγγελίου στην Θεία Λειτουργία, κήρυξε στους πιστούς, με ευλογία του Πατριάρχη, ο Σεβασμιότατος Επίσκοπος της Μπάτσκας κ. Ειρηναίος, ο οποίος ήταν ένας από τους μαθητές του Αγίου Ιουστίνου, λέγοντας πως ο Άγιος Ιουστίνος ήταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, για κάποιους ακατανόητος, διότι ήταν μια καθολική προσωπικότητα, ένας πραγματικός άνθρωπος της Εκκλησίας, αλλά για τους υπόλοιπους μέγας διδάσκαλος και κυρίως μέγας πατριώτης.
Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μεγάλος αριθμός των πιστών προσκυνούσε τα ιερά λείψανα του Αγίου Ιουστίνου, τα οποία βρισκόταν στην λάρνακα από την Πέμπτη 12 Ιουνίου που έγινε και η εκταφή αυτών.
Μετά την ολοκλήρωση της Θείας Κοινωνίας, ο πατριάρχης και οι υπόλοιποι επίσκοποι οδήγησαν τους πιστούς προσκυνητές στην εορταστική Λιτανεία, η οποία συνοδεύοντας την λάρνακα πήγε μέχρι την καινούρια τρίκλιτη Εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Σάββα, στην Μαρία την Αιγυπτία και τον Ιουστίνο τον Φιλόσοφο, η οποία χτίστηκε από την κληρονομιά του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Όμως, επειδή αυτή η Εκκλησία δεν είναι ολοκληρωμένη, η λάρνακα με τα λείψανα μεταφέρθηκε στο τέλος της Λιτανείας στον παλαιό Ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, όπου περίμενε αρκετός κόσμος για να τα προσκυνήσει.
Ήταν μια ευλογημένη μέρα για τους προσκυνητές, η οποία θα μείνει χαραγμένη μέσα στις σελίδες της ζωής τους, όχι ως απλό γεγονός αλλά ως μετοχή στην αφθονία των θείων δώρων που μετέχουν όλοι οι Άγιοι, υπενθυμίζοντάς μας διαρκώς τον προορισμό μας· όλοι όσοι βρεθήκαμε εκεί διαπιστώσαμε την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού διαμέσου του Αγίου Ιουστίνου.
Όμως, ποιος ήταν ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς;
Ο Άγιος πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς (μετ. Παπαδόπουλος) γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1894, εις την εορτή του Ευαγγελισμού (για αυτό κατά την βάπτιση έλαβε το όνομα Ευάγγελος), στην πόλη Βράνιε της νότιας Σερβίας. Ήταν μεγάλος διδάσκαλος, θεολόγος, συγγραφέας, δογματολόγος, πατρολόγος, αλλά και μεγάλος πνευματικός. Γνώριζε πολύ καλά την παλαιοσλαβική, την ελληνική – γνώστης των αρχαίων ελληνικών, τη λατινική, τη ρωσική, την αγγλική, τη γερμανική και τη γαλλική γλώσσα. Σπούδασε Θεολογία στη Σερβία, στη Ρωσία και στην Αγγλία, ενώ στην Αθήνα έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα στην Πατρολογία το 1926, με θέμα «Το πρόβλημα του προσώπου και της γνώσεως στον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο».
Εργάστηκε στις Εκκλησιαστικές Σχολές του Καρλοβικίου, της Πριζρένης και του Μοναστηρίου (Βίτολα). Το 1935, εξελέγη καθηγητής της Δογµατικής στην Θεολογική Σχολή του Βελιγραδίου. Το 1945, επικρατήσαντος του κομουνιστικού καθεστώτος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το Πανεπιστήμιο και από το 1946 έζησε στην Ιερά Μονή των Αρχαγγέλων Τσέλιε, κοντά στο Βάλιεβο (Κεντρική Σερβία), συνεχίζοντας εκεί, κάτω από δυσχερείς συνθήκες, το πνευµατικό και συγγραφικό του έργο. Λειτουργούσε καθημερινά, νήστευε πλήρως, ακολουθώντας πιστά το μακραίωνο μοναστικό τυπικό. Παρά τον αυστηρό περιορισμό του από τις πολιτικές αρχές, η φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα και πέρασε τα σύνορα της Σερβίας. Έτσι, τον επισκέπτονταν όχι μονάχα Σέρβοι από διάφορες περιοχές της χώρας αλλά και πολλοί Έλληνες. Κοιμήθηκε στις 25 Μαρτίου 1979, την ημέρα του Ευαγγελισμού, δηλαδή την ήμερα της γεννήσεως του. Ανακηρύχτηκε Άγιος από την Σέρβικη Εκκλησία το 2010.
