Του καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ π. Βασίλειου Καλλιακμάνη
α) Τα Συναξάρια και οι Βίοι των αγίων αποτελούσαν πάντοτε προσφιλές ανάγνωσμα στις λατρευτικές συνάξεις της Εκκλησίας. Ιδιαίτερα όμως αυτά διαβάζονταν κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, και έτσι παραμυθούσαν, ενδυνάμωναν και στερέωναν τους χριστιανούς. Εξάλλου, τα Συναξάρια ως διηγήσεις αξιοθαύμαστες αγίων ανδρών και γυναικών με εύληπτα νοήματα, μαρτυρικά κατορθώματα και ασκητικά παλαίσματα, όπου γίνεται υπέρβαση των καθιερωμένων κοινωνικών αντιλήψεων, αποτελούν μετά τα βιβλικά κείμενα άριστα μέσα πνευματικής διδαχής.
β) Πέρα από τις επί μέρους διαφορές του τρόπου ζωής, του μαρτυρίου, της άσκησης αλλά και του αγιασμού των χαριτωμένων μελών της Εκκλησίας που περιλαμβάνονται στα Συναξάρια, υπάρχουν σε αυτά και πολλά κοινά στοιχεία. Λ.χ. η περιφρόνηση των εγκοσμίων αγαθών και ο εσχατολογικός προσανατολισμός της ζωής των αγίων αποτελούν κοινό τόπο στις συναξαριακές διηγήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μάρτυρες, οι όσιοι, οι ασκητές, οι ομολογητές, οι δίκαιοι, αλλά και οι ιεράρχες βρίσκονται σε μια διαρκή πορεία τελείωσης και αγιασμού.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο παρακάτω:
Εφημερίδα Μακεδονία της Θεσσαλονίκης
