Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Ευλογημένος ο ερχόμενος!
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης υποδέχεται την πολυσέβαστη Παναγιότητά Σας με αισθήματα μεγάλης χαράς και ιδιαίτερης τιμής. Σας υποδέχεται ως ένα δικό του Άνθρωπο, να μου επιτρέψετε να πω, διότι από το έτος 1997 τμήματά του είχαν την τιμή να ανακηρύξουν την Παναγιότητά Σας ως επίτιμο διδάκτορά τους για τα πολλά ευεργετήματά Σας και τις δράσεις Σας προς τις Επιστήμες που αυτά υπηρετούν. Και Σας υποδέχεται με αισθήματα αγαλλιάσεως και ως κομιστή αγαθών ελπίδων στους δύσκολους καιρούς που διέρχεται η Πατρίδα και που μέρος των δεινών της κλήθηκε να πληρώσει, με βαρύ τίμημα, και το Πανεπιστήμιό μας. Είθε οι προσευχές Σας να εισακουσθούν και η εδώ παρουσία της Παναγιότητάς Σας να αποτελέσει το φως της ελπίδας.
Παναγιώτατε,
Όλοι οι εργαζόμενοι στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, διδάσκαλοι, διδασκόμενοι, διοικητικό προσωπικό, προσβλέπουμε σε Σας ως τον πνευματικό ηγέτη της Ορθοδοξίας. Ένας δε λόγος παραπάνω ότι ανήκουμε στο ποίμνιο των Νέων Χωρών και τούτο μας συνδέει με άρρηκτους δεσμούς με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η σχέση του Πανεπιστημίου μας με το Πατριαρχείο εκδηλώνεται παντοιοτρόπως, καθώς και οι προκάτοχές μας πρυτανικές αρχές συνδέθηκαν με αυτό. Το ίδιο συνδέονται και καθηγητές και φοιτητές μας που επισκέπτονται και προσκυνούν το Φανάρι – και το πράττουν αυτό συχνά – λαμβάνοντας πρωτίστως την ευχή και την ευλογία Σας. Και εξέφρασε το Πανεπιστήμιό μας τα υιϊκά αισθήματά του προς την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, μεταξύ άλλων, με τη σημαντική μελέτη που εξεπόνησαν καθηγητές της Πολυτεχνικής μας Σχολής, με ευθύνη του Πρύτανη, και η οποία είχε ως αντικείμενο την αποκατάσταση της Ιεράς Μονής της Χάλκης. Αδυνατώ, Παναγιώτατε, να Σας εκφράσω πόσον πηγαία ήταν η χαρά, η ικανοποίηση και η συγκίνηση όλων των συμμετεχόντων, όταν παρουσίαζαν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους για το ιερό έργο που είχαν αναλάβει. Και είναι αυτό συνολική έκφραση γνησίων αισθημάτων σεβασμού και τιμής προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, προς την Παναγιότητά Σας, και προς όλους τους εργαζόμενους στον αμπελώνα του, κληρικούς και λαϊκούς, αλλά και προς την ομογένεια της Βασιλεύουσας. Άλλωστε αρκετοί εξ αυτών φοίτησαν στην Θεολογική Σχολή μας. Και στο παρελθόν το Πανεπιστήμιό μας ήλθε συναρωγός στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όταν ειδικοί ερευνητές του εργάσθηκαν για την οργάνωση της πολύτιμης Βιβλιοθήκης της.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό για μας το ότι για πρώτη φορά ένα Πανεπιστήμιο συμβάλλει καθοριστικά στο έργο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Και το γεγονός ότι ο τελικός αποδέκτης είναι ένας ιερός θεσμός παγκόσμιας εμβέλειας και ακτινοβολίας, προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη αξία στο έργο. Θα ήθελα για μια ακόμη φορά να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε Σας, αλλά και στην Ιερά Σύνοδο, για την εμπιστοσύνη με την οποία μας περιβάλατε και για την ευκαιρία που μας δώσατε να δείξουμε τις δυνατότητες του Πανεπιστημίου μας, αναδεικνύοντας μια άλλη πτυχή, αυτή του κοινωνικού ρόλου που πρέπει να διαδραματίζουν τα Πανεπιστήμια.
Ειδική μνεία θα ήθελα να κάνω για τον ηγούμενο της Μονής της Χάλκης, Μητροπολίτη Προύσσης και καθηγητή στη Θεολογική μας Σχολή, Ελπιδοφόρο, χωρίς την υποστήριξη, τη συνεργασία, αλλά και την αγάπη με την οποία περιέβαλε την ερευνητική μας ομάδα, το έργο δε θα μπορούσε να υλοποιηθεί.
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να εκφράσω την ευχή όλων μας, η Θεολογική Σχολή της Χάλκης σύντομα να ανοίξει και πάλι τις πύλες της και να λειτουργήσει σ’ ένα ανακαινισμένο κτίριο, το θα εξυπηρετεί όλο το εύρος των αναγκών ενός σύγχρονου διδακτηρίου όπως αρμόζει στην ιστορία της. Και θα ήθελα να Σας διαβεβαιώσω ότι και τότε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και εγώ προσωπικά θα είμαστε συμπαραστάτες και αρωγοί στο οικουμενικό έργο που η Θεολογική Σχολή της Χάλκης θα κληθεί να επιτελέσει.
Παναγιώτατε,
Η σημερινή επίσκεψή Σας γίνεται σε μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για την Πατρίδα μας και μοιραία και για τα ελληνικά πανεπιστήμια, τα οποία βρίσκονται στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας τους. Εκτός από τις σημαντικές περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση, αποτέλεσμα της πολιτικής της λιτότητας, που δυστυχώς έπληξε και τη δημόσια Παιδεία, τα πανεπιστήμια πλήττονται καίρια σήμερα και από την πολιτική της κινητικότητας και της διαθεσιμότητας του προσωπικού τους. Μία πολιτική, που αν πράγματι εξυπηρετούσε τη διοικητική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, θα έπρεπε να στηρίζεται σε μελέτες αξιολόγησης των διοικητικών δομών των υπηρεσιών. Κάτι που δε συνέβη με την εφαρμογή της πολιτικής της διαθεσιμότητας στα πανεπιστήμια, καθώς η απόφαση για την απομάκρυνση χρήσιμου για την ανώτατη εκπαίδευση προσωπικού έγινε αυθαίρετα, ατεκμηρίωτα και χωρίς προηγούμενη μελέτη αξιολόγησης. Αντίθετα, τα σχέδια αξιολόγησης, τα οποία κλήθηκαν να εκπονήσουν τα ίδια πανεπιστήμια, ανέδειξαν αυτό που είναι μια πραγματικότητα, ότι δηλαδή επιτελούμε το εκπαιδευτικό και ερευνητικό μας έργο με μεγάλα κενά και ελλείψεις σε προσωπικό. Και θα ήθελα να τονίσω –και με την ιδιότητά μου ως προεδρεύοντος της Συνόδου των Πρυτάνεων των Ελληνικών Πανεπιστημίων, ότι αν τα πανεπιστήμιά μας κατάφεραν και άντεξαν μέχρι τώρα στην κρίση, αυτό το οφείλουν στον πατριωτισμό των ανθρώπων τους. Που με αγάπη, πίστη και αφοσίωση και με ελάχιστα μέσα και πόρους συνεχίζουν να επιτελούν το λειτούργημα της παραγωγής και της μετάδοσης της επιστημονικής γνώσης, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στην οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο. Κι αν είναι κάτι που μας τρομάζει με την επιχειρούμενη απομάκρυνση του προσωπικού είναι ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή τα πανεπιστήμια, χάνοντας τους ανθρώπους τους θα χάσουν και την ψυχή τους.
Είναι γνωστό ότι η ελληνική κοινωνία δοκιμάζεται σήμερα από μια πρωτόγνωρη κρίση και είναι επίσης γνωστό ότι αυτή η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Στις δύσκολες στιγμές που ζούμε η αγάπη και η αλληλεγγύη αναδεικνύονται ως οι μόνες αξίες που μπορούν να διατηρήσουν την κοινωνική συνοχή, αλλά και να ανακουφίσουν τον ανθρώπινο πόνο. Η παρουσία Σας στην πόλη μας και σήμερα στο πανεπιστήμιό μας, σηματοδοτεί, την πλέον κατάλληλη στιγμή, τη μεγάλη ανάγκη όλων μας να στραφούμε προς τις παραδοσιακές πνευματικές αξίες της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Η αποδοχή από μέρους Σας της πρόσκλησης που Σας υπέβαλε η Σύγκλητος του ΑΠΘ αποτελεί μεγάλη τιμή για ένα πνευματικό ίδρυμα, το οποίο αγωνίζεται σε χαλεπούς καιρούς για τη διατήρηση του δημόσιου αγαθού της Παιδείας και μέσω αυτής για την εμβάθυνση και περαιτέρω ανάπτυξη του πνευματικού μας πλούτου.
Παναγιώτατε,
Οι Θεσσαλονικείς χαιρόμαστε κάθε φορά που επισκέπτεσθε την πόλη μας, γιατί λαμβάνουμε την ευχή και την ευλογία Σας. Συμπίπτει μάλιστα η εφετινή επίσκεψή Σας στην πόλη μας με τις γιορτές του πολιούχου της, του Αγίου Δημητρίου, τον οποίο τιμά και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο έχοντας, από την ίδρυσή του, ως έμβλημα την μορφή του. Και ασφαλώς, Παναγιώτατε, δεν είναι τυχαίο ότι οι ιστορικές συγκυρίες έφεραν την απελευθέρωση της πόλης μας ανήμερα με την γιορτή του.
Εξέθεσα λίγα από τα πολλά που συνδέουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Η φετινή επίσκεψή Σας στο Πανεπιστήμιό μας και στην Συμβασιλεύουσα Θεσσαλονίκη, έδωσε στην Σύγκλητό του την ευκαιρία να αποφασίσει ομόφωνα να Σας απονείμει το έμβλημα του Πανεπιστημίου μας, τον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ, ως μικρό δείγμα βαθύτατου σεβασμού προς το Σεπτό Πρόσωπό Σας και προς την πνευματικότητα με την οποία υπηρετείτε τον ύψιστο θεσμό του Οικουμενικού Πατριάρχη. Αυτό συνιστά και εσαεί έκφραση της σχέσης Σας με Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.
Παναγιώτατε, Πάτερ και Δέσποτα,
Σας παρακαλούμε να το δεχθείτε ως γνήσια απόδειξη υιϊκής αφοσίωσης όλων ημών προς την Παναγιότητά Σας μαζί με την παράκλησή μας για τις θεοπειθείς Ευχές Σας για την Παιδεία, το Πανεπιστήμιο και όλους εμάς που τα υπηρετούμε.
