Τω Ελλογιμωτάτω κυρίω Χρυσοστόμω Σταμούλη, Καθηγητή Πανεπιστημίου, τέκνω της ημών Μετριότητος εν Κυρίω αγαπητώ, χάριν καί ειρήνην παρά Θεού.
Την σχέσιν των μαθητών Του μετά τού κόσμου καθώρισεν ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εις τήν ολίγον προ τού Πάθους προσευχήν Αυτού περιγραφών τούτους ώς «ούκ … εκ τού κόσμου» (Ίωάν. ιζ’ 14-15), καί παρακαλών τόν Θεόν Πατέρα Του ουχί ίνα άρη αυτούς εκ τού κόσμου, άλλ’ ίνα τηρήση αυτούς έκ τού πονηρού (Ίωάν. ιζ’ 15-16). Πρός τούτοις, τήν δράσιν τών εις Χριστόν πιστευόντων προσδιώρισε καί ό απόστολος Παύλος διά τής προσομοιώσεως αυτών πρός τήν μικράν ζύμην ήτις «όλον τό φύραμα ζυμοί» (Γαλ. ε’ 9). Ή έν τώ κόσμω διαβίωσις τών χριστιανών έθεσεν αρχήθεν τό ζήτημα τών σχέσεων αυτών μετά τής έν τω κόσμω εξουσίας καί τής στάσεως τών πιστών έναντι αυτής. Εις τήν αντιπαράθεσιν μετά τής κοσμικής έξουσίας, διατυπουμένην διά τής έν τώ πραιτωρίω ερωτήσεως τού Χριστού ύπό τού Ποντίου Πιλάτου, «σύ ει ό βασιλεύς τών Ιουδαίων;», ό Χριστός αποποιείται τήν τοιαύτην εξουσίαν καί διακηρύσσει ευθαρσώς ότι «ή βασιλεία ή εμή ούκ έστιν έκ τού κόσμου τούτου» (Ίωάν. ιη’ 36). Τοιουτοτρόπως, άφ’ ενός μέν σπορρίπτει τήν πρός τήν κοσμικήν εξουσίαν αντιπαράθεσιν, άφ’ ετέρου δε δεν ενοχλείται από τήν ύπαρξιν αυτής, άφορών εις μίαν διακριτήν καί διακριτικήν μετ’ αυτής σχέσιν.
Εις τήν διά μέσου τών αιώνων εξέλιξιν τής ιστορίας οι χριστιανοί άλλοτε διήλθον διά τού πυρός καί τού σιδήρου τών διωγμών, άλλοτε χάρις εις τήν ευσέβειαν τών κρατούντων απήλαυσαν ήρεμον καί ησύχιον βίον. Ή θεία συνάρσει έκδοσις τού έν Μεδιολάνοις διατάγματος τής ανεξιθρησκείας υπό τού άγιου αυτοκράτορος Κωνσταντίνου τού Μεγάλου συνέβαλε τά μέγιστα εις τήν ειρηνικήν συμπόρευσιν τών πιστών μετά τών εκάστοτε έν έξουσία όντων, διά τής παραχωρήσεως άδειας πρός ελευθέραν άσκησιν τών λατρευτικών καί θρησκευτικών καθηκόντων των καί τής αναγνωρίσεως έν γένει τής ανεξίθρησκείας.
Υπό τό φώς τών ανωτέρω, κρίνομεν ότι δικαίως τό από εικοσαετίας οργανούμενον υπό τού Τμήματος Θεολογίας τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καί τού Istituto Francescano di Spiritualità τού Πανεπιστημίου Antonianum τής Ρώμης Διαχριστιανικόν Συμπόσιον ένετάχθη εις τό πλαίσιον τών επετειακών εορτασμών τών 1700 ετών από τής έκδόσεως τού Διατάγματος τών Μεδιολάνων, ώς θέμα δε τούτου επελέγη η σχέσις τής ζωής τών χριστιανών πρός τήν πολιτικήν εξουσίαν, θέμα επίκαιρον καί εις τάς ημέρας ημών, κατά τάς οποίας τόσον ο πειρασμός τής έξουσίας επηρεάζει ενίοτε τήν ζωήν των χριστιανών, όσον καί ένιαι μορφαί πολιτικής εξουσίας εις τον σύγχρονον κόσμον δρούν αρνητικώς ή καί θέτουν έν κινδύνω την ζωήν αυτών.
Διό καί ευχόμεθα πάσαν επιτυχίαν εις τάς εργασίας τού Συμποσίου τούτου, επικαλούμενοι πατρικώς τον άνωθεν φωτισμόν πρός πνευματικήν καρποφορίαν αυτού επ’ αγαθώ τής Εκκλησίας καί προόδω τής εικοσαετούς συνεργασίας των επιστημονικών τούτων Ιδρυμάτων.
Δείτε το πρωτότυπο μήνυμα σε μορφή pdf παρακάτω:
