Περίληψη της εισήγησης στο Διεθνές Διαθρησκειακό Συμπόσιο με θέμα: Ορθόδοξη προσέγγιση για μια θεολογία των θρησκειών
Όταν κάποιος ακούει τη φράση “Παλαιά Διαθήκη”, η σκέψη του πηγαίνει αφ’ ενός στο περίφημο ιερό βιβλίο της ιουδαϊκής και της χριστιανικής παράδοσης και αφ’ ετέρου στην παλαιά συμφωνία που έκανε ο Θεός με το λαό του σε αντιδιαστολή με την νέα συμφωνία που προσωποποιείται στο όνομα του Ιησού Χριστού. Παραβλέπεται όμως έτσι το γεγονός, ότι η Παλαιά Διαθήκη αποτελεί και μια συλλογή επιμέρους βιβλίων που γράφτηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από διαφορετικούς ανθρώπους, προς διαφορετικούς ανθρώπους, σε διαφορετικά περιβάλλοντα, τόπους και ιστορικές συγκυρίες. Μέσα σ’ αυτά τα βιβλία συναντά κανείς επιμέρους διαθήκες, δηλαδή συμφωνίες, του Θεού με κάποιο άλλο συμβαλλόμενο μέρος. Νώε, Αβραάμ, Μωυσής, Φινεές, Δαυίδ, Ιερεμίας, Δευτεροησαΐας, Ιεζεκιήλ, είναι μερικά μόνο από τα ονόματα με τα οποία ο Θεός σύναψε διαθήκη. Τα ονόματα αυτά θα απασχολήσουν τη συγκεκριμένη εισήγηση καθώς οι διαθήκες στις οποίες αναφέρονται αποτελούν αν όχι την καρδιά σίγουρα την κεντρική αρτηρία της Θεολογίας της Παλαιάς Διαθήκης, η οποία επέδρασε σημαντικά στην καινοδιαθηκική Θεολογία και κατά συνέπεια σε κάθε έκφανση του Χριστιανισμού. Στόχος είναι αφ’ ενός η έρευνα των επιμέρους αυτών διαθηκών, τοποθετώντας τες στα ιστορικά πλαίσια μέσα στα οποία διαμορφώθηκαν και αφ’ ετέρου η ανίχνευση και αναζήτηση εντός τους, της ύπαρξης, εφ’ όσον υπάρχει, ενός θεολογικού πυρήνα, ο οποίος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως στήριγμα για μια οικουμενική θεολογία των Θρησκειών.
