Του ομότιμου καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ Πέτρου Βασιλειάδη
Eκοιμήθη εν Κυρίω μια από πιο δυναμικές προσωπικότητες της σύγχρονης οικουμενικής κίνησης, ο Dr. Emilio Castro, από τη Λατινική Αμερική (Ουρουγουάη). Ο Emilio Castrο, σύγχρονος ιεραπόστολος της καταλλαγής, διετέλεσε Γ. Γραμματέας του ΠΣΕ την περίοδο πριν από τον Konrad Raiser, ενώ είπε προηγηθεί επί σειρά ετών η επιτυχέστατη ηγεσία του στο χώρο της Παγκόσμιας ιεραποστολής (διετέλεσε Moderator της CWME την περίοδο πριν από την επίσης επιτυχή ηγεσία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου Γιαννουλάτου, νυν Αλβανίας). Ο Emilio Castrο είναι εψηφισμένος επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ (μαζί με το Νοτιοαφρικανό Αρχιεπίσκοπο και κάτοχο του Νόμπελ ειρήνης Desmond Tutu και τον αοίδιμο Πατριάρχη Αλεξανδρείας κυρό Παρθένιο). H ένσταση για προσφυγή ορισμένων μελών της Γ.Σ., στην ουσία ο φόβος τους μη τυχόν και δημιουργηθούν έκτροπα κατά την απονομή από τους γνωστούς «ταλιμπάν» υπερορθόδοξους, ουσιαστικά ματαίωσε την απονομή των τίτλων και στους 3, με αποτέλεσμα να αποβιώσει εν τω μεταξύ και ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας. Το Τμήμα Θεολογίας θεωρεί τον δυναμικό λατινοαμερικάνο ιεραπόστολο Emilio Castrο μέλος της ακαδημαϊκής οικογένειάς του, και γι’ αυτό εύχεται ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του. Αιωνία του η μνήμη.
Τις διαπραγματεύσεις για την πρόταση προς τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας είχε αναλάβει τριμελής εκ καθηγητών επιτροπή υπό τον τότε πρόεδρο κ. Ι. Ταρνανίδη, τον κ. Ν. Ζαχαρόπουλο και εμένα. Θα ήθελα να μεταφέρω στα μέλη αυτής της ομάδος τα λόγια του, που εμένα τουλάχιστον μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση: “Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας για την τιμή που μου κάνετε, αλλά είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε τις αντιδράσεις των συντηρητικών;” “Μα γι’ αυτό ακριβώς κάνουμε την πρόταση” ήταν η αυθόρμητη απάντησή μας, “επειδή ακριβώς εκτιμούμε τις δυναμικές ιεραποστολικές και οικουμενικές σας θέσεις.
Τις επαφές με τον Tutu έκανε ο Πρόεδρος, ενώ εγώ ανέλαβα τις επαφές με τον τότε Γ.Γ. του ΠΣΕ Emilio Castro. Toν Castro τον είχα πρωτο-συναντήσει στο Βουκουρέστι το 1981, εγώ ως μέλος της Ορθόδοξης ιεραποστολικής ομάδος και ο Castro ως ο Moderator της επιτροπής CWME. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το σπινθηροβόλο του βλέμμα, όταν μετά από μια παρέμβασή μου στην ολομέλεια με πλησίασε και μου πρότεινε να μετάσχω στο drafting committee, που θα προετοίμαζε το τελικό κείμενο-απόφαση. Εκεί στην “ολονύκτια” γνώρισα και τον μέντορά μου στην επιστήμη της ιεραποστολικής, ρουμάνο ιερέα και καθηγητή π. Ion Bria, με τον οποίον έκτοτε συνδέθηκα στενά, με αποτέλεσμα πριν ακόμη εισέλθω στην ακαδημαϊκή ιεραρχία στο χώρο της Κ.Δ. να μοιράζω το χρόνο μου μεταξύ βιβλικής και ιεραποστολικής επιστήμης. Η ιεραποστολική οξύνοια του Castro, αλλά και ο δυναμισμός του για μια θεολογία της απελευθέρωσης για το μέλλον της χριστιανικής μαρτυρίας, την οποία έζησα εκείνη την αξέχαστη νύχτα, υποδείκνυε πως εκείνος έμελλε να ηγηθεί του ΠΣΕ μετά την ολοκλήρωση της θητεία του Philip Potter, όπερ και εγένετο. Δεν είναι τυχαίο πως το Τμήμα στο οποίο υπηρέτησα ακολουθεί με επιτυχία το έργο και το όραμα τέτοιων προσωπικοτήτων.
