Με ξεχωριστή χαρά το Τμήμα Θεολογίας φιλοξενεί το 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο Θεολόγων Εκπαιδευτικών με τον τίτλο «Προκλήσεις και προοπτικές της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης στο σύγχρονο σχολείο». Από τον τίτλο και μόνο, την πλούσια θεματική του, αλλά και τη συμμετοχή πολλών και εκλεκτών εισηγητών αντιλαμβάνεται κανείς το ενδιαφέρον που παρουσιάζει το με διεθνή συμμετοχή αυτό Συνέδριο. Αναντίρρητα το εν λόγω συνέδριο στοχεύει στην προβολή των εκπαιδευτικών θεμάτων που σχετίζονται με τη διδακτική των Θρησκευτικών στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Προβάλλει τα σύγχρονα ζητήματα Διδακτικής του μαθήματος συνδέοντάς τα με το περιβάλλον και την καθημερινή ζωή των μαθητών. Προωθεί σύγχρονες διδακτικές μεθοδολογίες και τάσεις στο μάθημα έτσι ώστε να γίνεται ενδιαφέρον και ελκυστικό για τους μαθητές, να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους και να δίνει απαντήσεις στις εσωτερικές τους ανησυχίες και προβληματισμούς.
Το Τμήμα Θεολογίας έχει εκφράσει επίσημα την άποψή του για το θέμα αυτό με συγκεκριμένες θέσεις. Ενδεικτικά μόνο σας διαβάζω ένα τμήμα από το σχετικό υπόμνημα: «Το ΜτΘ συμβάλλει καθοριστικά στην εξοικείωση των μαθητών με το πνευματικό, πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον εντός του οποίου ζουν οι μαθητές και κατ’ επέκτασιν στην ομαλή ένταξή τους σε αυτό, αναδεικνύοντας τη θρησκευτική γνώση σε σημαντικό αγωγό πρόσληψης και εργαλείο κατανόησης της πραγματικότητας. Ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη ταυτότητα των μαθητών, αυτή η εξοικείωση και ένταξή τους προϋποθέτει κατ’ αρχήν τη γνωριμία τους με την Ορθόδοξη Παράδοση, η οποία είναι συνυφασμένη με την ιστορία αλλά και το παρόν αυτού του τόπου και εξακολουθεί να αποτελεί βασικό συστατικό της πολιτισμικής φυσιογνωμίας του. Ο μαθητής, σταδιακά και ανάλογα με τη δεκτικότητα κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας, καλείται να γνωρίσει τα γραπτά κείμενα, τα καλλιτεχνικά και ευρύτερα πολιτισμικά μνημεία (ποίηση, ζωγραφική, αρχιτεκτονική, μουσική), καθώς και τις ηθικές και κοινωνικές αξίες, που αποτυπώνουν αυτή την Παράδοση στο πέρασμα των αιώνων. Ταυτόχρονα, ο μαθητής προσεγγίζει και διερευνά τη λειτουργία της Ορθόδοξης Παράδοσης ως ισχυρού στοιχείου συνοχής του κοινωνικού σώματος και παράγοντα διαμόρφωσης συλλογικής ταυτότητας, ηθικών κριτηρίων, νοοτροπιών και συμπεριφορών. Επιπλέον, ο μαθητής γνωρίζει και επεξεργάζεται με κριτικό τρόπο διαχρονικά, πανανθρώπινα αλλά και ιδιαιτέρως επιτακτικά σήμερα αιτήματα, που εμπεριέχονται στη βιβλική διδασκαλία καθώς και τις μεταγενέστερες εμπειρικές προσλήψεις και εμπεδώσεις, όπως είναι η αγάπη, η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η ισότητα, η αποδοχή και ο σεβασμός του άλλου, η αλληλεγγύη, η αυτοθυσία, η ολιγάρκεια, η ευθύνη για το περιβάλλον και όλη την οικουμένη».
Από το συνέδριο αυτό αναμένουμε να αναδειχθούν και προβληθούν ανάλογοι προβληματισμοί για μια θρησκευτική εκπαίδευση χωρίς ακρότητες, ψευδοδιλήμματα και απολυτότητες, αλλά μια θρησκευτική εκπαίδευση που να καλλιεργεί προσωπικότητες, να εμπνέει στάσεις ζωής εν αγάπη και ελευθερία και να προσανατολίζει τους νέους ανθρώπους στη γνώση και το σεβασμό της ιστορίας και του πολιτισμού μας, αλλά και στην καλλιέργεια, όπως εύστοχα έχει γραφτεί, «κριτικού, ανοιχτού και οικουμενικού πνεύματος» (Χρ. Βασιλόπουλος).
Με τις σκέψεις αυτές χαιρετίζω το παρόν συνέδριο, συγχαίρω όσους κοπίασαν για τη διοργάνωσή του και εύχομαι η με γόνιμο διάλογο συζήτηση και τα θετικά συμπεράσματά του να βρουν την ανάλογη ανταπόκριση στην κοινωνία, στο χώρο της εκπαίδευσης, την πολιτεία και την Εκκλησία.
Καλή επιτυχία.
