Του Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, και Καθηγητή του Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ Ανδρέα Νανάκη
Μακαριώτατε Πάπα και Πατριάρχα Αλεξανδρείας κύριε Θεόδωρε,
Σεβασμιώτατε εκπρόσωπε του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος,
κύριε Πρύτανη.
Κατά την εύσημη ταύτη ημέρα, μεταφέρω τους φιλαδέλφους χαιρετισμούς, την εγκάρδια αγάπη και την ιδιαίτερη εκτίμηση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχου Κυρίου Βαρθολομαίου, σεπτή εντολή του οποίου, παρίσταμαι ως εκπρόσωπός Του στην αποψινή τελετή της αναγορεύσεώς Σου σε επίτιμο διδάκτορα της Σχολής Σου, της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο Παναγιώτατος συγχαίρει την Μακαριότητά σου, το Τμήμα Θεολογίας που σε εψήφισε, τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου που σε αναγορεύει μετά του Κοσμητορος και του Προεδρου αυτου. Επευλογεί την παρουσία όλων υμών, αρχιερέων, κοσμητόρων, αξιωματικών των ενόπλων μας δυνάμεων, προέδρων, καθηγητών, φοιτητών, κληρικών και λαϊκών.
Την θεοφιλή, θεοτίμητη και θεάρεστη διαδρομή σου, επευλόγησαν Άγιοι της Εκκλησίας μας.
Η Αγία Παρασκευή, από την οποία έλαβες το πρώτο αποκαλυπτικό μήνυμα της ιερατικής κλήσης σου, όντας με την κατά σάρκα αδελφή σου Αργυρώ, μπροστά στο μικρό εκκλησάκι της Αγίας στο Αρκαλοχώρι, το οποίο σύσσωμο εθρήνησε τον προώρως και αιφνιδίως αναχωρήσαντα στους ουρανούς πατέρα σου, τον αστυνόμο Μιχάλη Χορευτάκη. Μιλούν και σήμερα οι άνθρωποι της αγροτοποιμενικής ενδοχώρας του Αρκαλοχωρίου για το πρόσωπό του, για την μέριμνα, την προστασία και την αγάπη με την οποία τους περιέβαλε στην καθημερινότητά τους, στο παζάρι της λαϊκής του Σαββάτου, αλλά και για το θάρρος και την αγωνία του, να προστατεύσει όσους ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής στοχοποιούσε το καθεστώς της επταετίας.
Ο Άγιος Ελευθέριος, στη χάρη του οποίου, η ευγενής και ευφυής, με αγνή και λαϊκή πίστη μητέρα σου Κλεοπάτρα, εναπόθεσε τη μέριμνα των δύο απορφανισθέντων παιδιών της και τη δική της, προσευχόμενη διαρκώς στο εκκλησάκι του Αγίου, πλησίον των φυλακών Αλικαρνασσού Ηρακλείου, δίπλα στο σπίτι στο οποίο οριστικά εγκατασταθήκατε.
Σε χαρίτωσε ο Άγιος Φανούριος. Στο προσκύνημά του συναντιόσουν με τον αλατσατιανό ιερομόναχο της μονής Επανωσήφη Κορνήλιο Μοσχόβη, όπου εύρισκες ανάπαυση εξομολογούμενος τους λογισμούς σου. Από το κελλί του αναχώρησες για το μοναστήρι μας, την Αγκάραθο.
Υπό την σκέπη, την στοργή, την μέριμνα και τη φροντίδα της κοινής μητέρας μας, της Παναγίας Ορφανής, της Αγκαράθου, με τους πατριάρχες, τους αρχιερείς, πρωτίστως όμως τους Αγίους, εκάρης μοναχός, χειροτονήθηκες διάκονος και πρεσβύτερος από τον μακαριστό γέροντά μας, τον φιλίστορα και λόγιο Ιεράρχη, τον από Λάμπης και Σφακίων, Ρεθύμνης Θεόδωρο Τζεδάκη. Ξεκίνησες την πρώτη ιεραποστολή σου στις ποιμενικές επαρχίες των Σφακίων και του Αγίου Βασιλείου. Ακολούθησε η Οδησσός και η μετέπειτα πορεία σου στην Αφρικανική Ήπειρο, μέχρις ότου η Εκκλησία, στρατευομένη και θριαμβεύουσα Εκκλησία, σε κατέστησε Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας.
Μακράν της εν μετάνοια καθάρσεως, οι ατομοκεντρικές συγκρούσεις, οι ιδεολογικές περιχαρακώσεις, ακόμα και στο όνομα του Χριστού, του Ευαγγελίου ή της Θεολογικής σκέψης εκφράζουν τη μακαριότητα του κόσμου τούτου και είναι μακράν από την ορατή και αόρατη Εκκλησία. Το απνευμάτιστον της λογικής ενέργειας πολλάκις υπάρχει και υπήρξε. Αυτό, ωστόσο, μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο, εκτός από Εκκλησία. Διότι, η Εκκλησία αποκαλύπτεται και βιώνεται ως αγιοπνευματική εμπειρία, κοινωνία γηίνων και ουρανίων, ορατών και αοράτων, αισθητών και νοητών, ως ενέργεια νοερά, όπως φωτιστικώς μας βεβαιώνει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, στους «Ὑπέρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων» λόγους του, αλλά και σύνολη η ησυχαστική και φιλοκαλική παράδοση, που συνθέτει τον θεωρητικό και πρακτικό αντίλογο της Εκκλησίας στην πολύμορφη κρίση που ζούμε.
Όλος αυτός ο ζωντανός κόσμος ανθρώπων, πνευμάτων και αγίων ελκύστηκε και αναπαύθηκε από την βιωτή του πατέρα σου, που δεν εξέλαβε την εργασία του ως μέσον, ούτε για την επιβολή της εξουσίας του, ούτε για την επιβεβαίωση του εωσφορικού μας «εγώ», αλλά ως λειτούργημα κοινωνικής διακονίας. Γι’ αυτό ψυχές και υποστάσεις, τότε και τώρα, δεν ταράζονται, ούτε δυσανασχετούν στη μεταξύ των θέα , αλλά αναπαύονται και ελκύουν την ενδιάθετη Χάρη, με την οποία ξεκίνησε η ζωή σου.
Σύνολος αυτός ο κόσμος ευφράνθηκε και ευφραίνεται από τις προσευχές της προ έτους αποβιωσάσης μητέρας σου, αλλά και από τη δική σου ταπείνωση, απλότητα και λειτουργική ζωή και γι αυτό σε χαρίτωσε εκλέγοντάς σε Πατριάρχη του Δευτερόθρονου Θρόνου του Αποστόλου Μάρκου.
Μέσα σε αυτόν τον κόσμο ο πειρασμός δεν παραμένει εν υπνώσει. Αντιθέτως, ραδιουργεί και μηχανεύεται. Γι’αυτό ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης μας έδωσε την παρακαταθήκη του για τον εν τη Εκκλησία αγώνα μας: Κράτα το νου σου στον Άδη και μη απελπίζου! Η δε Γραφή μας υπενθυμίζει: «καί μετά τό πῦρ φωνή αὔρας λεπτῆς, κακεῖ ὁ Κύριος» (Βασ. Γ, ΙΘ, 11-12).
Με αυτές τις σκέψεις, διαβιβάζω και πάλι τις αδελφικές προσρήσεις και τα θερμά συγχαρητήρια του Παναγιωτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχου Κυρίου Βαρθολομαίου, και της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, στο κλίμα της οποίας εβαπτίσθης και εμυρώθης, γαλουχήθηκες πνευματικώς, και ιεράτευσες κατά τα πρώτα έτη της κληρικής σου διακονίας, πριν η Θεία Χάρη σε καλέσει να υπηρετήσεις στην Αφρικανική ήπειρο καρποφόρως την ιεραποστολική μαρτυρία της Εκκλησίας, δηλαδή τό ἀποστολικόν ἔργον καί την ἐξαγγελία τοῦ Εὐαγγελίου, τα οποία, κατά την Εγκύκλιο της εν Κρήτη Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, «ἀνήκουν εἰς τόν πυρῆνα τῆς ταυτότητος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς διαφύλαξις καί τήρησις τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη» (Ματθ. κη’, 19)…ὡς ἡ πνοή ζωῆς, τήν ὁποίαν ἐμφυσᾷ ἡ Ἐκκλησία εἰς τήν κοινωνίαν τῶν ἀνθρώπων καί ἐκκλησιοποιεῖ τόν κόσμον…ὄχι ἐπιθετικῶς, ἀλλ’ ἐλευθέρως, ἐν ἀγάπῃ καί ἐν σεβασμῷ πρός τήν πολιτιστικήν ταυτότητα ἀτόμων καί λαῶν..»
Πολλά καί πάμπολα τα έτη Σας, Μακαριώτατε.
