Με ιδιαίτερη χαρά καλωσορίζουμε τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Κερκύρας, Ζακύνθου και Κεφαλληνίας και Αποστολικό Βικάριο Θεσσαλονίκης κ. Ιωάννη Σπιτέρη σε αυτή την Ημερίδα που οργανώνει προς τιμήν του το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από την εις πρεσβύτερον χειροτονία του. Ο στόχος αυτής της εκδήλωσης είναι διττός. Πρώτον, να τιμήσει έναν σεπτό ιεράρχη και αφοσιωμένο ποιμένα, έναν ακάματο ερευνητή, πανεπιστημιακό δάσκαλο και δόκιμο συγγραφέα. Και δεύτερον, να εκφράσει την ευγνωμοσύνη και την αγάπη του απέναντι σε έναν πολύτιμο συνεργάτη, επιστήθιο φίλο και πρόθυμο συνοδοιπόρο στα συχνά δύσβατα πνευματικά μονοπάτια του κοινού οράματος για την ενότητα και την καταλλαγή.
Εδώ και αρκετές δεκαετίες, ο Σεβασμιώτατος Ιωάννης συνεργάζεται με το Τμήμα συμβάλλοντας με το προσωπικό κύρος και τη θεσμική ακαδημαϊκή και ιεραρχική του ιδιότητα στην οικοδόμηση και στερέωση διαύλων επικοινωνίας ανάμεσα στις δύο μείζονες χριστιανικές παραδόσεις, την καθολική και την ορθόδοξη. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο ή τόσο στη σύνθετη πολιτισμική του ταυτότητα, ως έλληνα καθολικού και μάλιστα κερκυραίου που του επιτρέπει να κινείται με γνώση και άνεση και στις δύο παραδόσεις. Οφείλεται κυρίως στην πνευματική του παρρησία να υπερβαίνει τα συμβατικά ή και τεχνητά όρια που τις χωρίζουν, αναζητώντας το καίριο και το ουσιώδες, που δεν μπορεί παρά να ενώνει. Η ανταπόκριση τόσων ανθρώπων στην πρόσκληση του Τμήματος να συμμετάσχουν σε αυτό το πνευματικό συμπόσιο δείχνει πως την εκκλησιολογική έγνοια του Σεβασμιωτάτου συμμερίζονται πολλοί, ανεξαρτήτως ομολογιακής δέσμευσης.
Ο Σεβασμιώτατος, όπως δείχνουν οι μελέτες και τα ενδιαφέροντά του, τολμά να αγγίζει εύφλεκτα ιστορικά και θεολογικά ζητήματα που αποτέλεσαν πηγή ή άλλοθι εντάσεων στο παρελθόν. Και πάντα, προσπαθεί να τα πραγματευθεί με την ειλικρίνεια ενός στιβαρού μελετητή και με την τιμιότητα ενός πνευματικού ανθρώπου. Έτσι, συνδυάζοντας την επιστημονική μέθοδο για την αλήθεια των γεγονότων και την πνευματική μέριμνα για την ευκρίνεια των νοημάτων, προσφέρει ένα θεολογικό λόγο πάντα γόνιμο και απαλλαγμένο από έτοιμες ή εύκολες λύσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις ποιμαντικές του προτεραιότητες και αναζητήσεις. Θεωρώντας ότι η Εκκλησία είναι ένας ζωντανός οργανισμός που καλείται να υπηρετήσει θεραπευτικά και να μεταμορφώσει τον κόσμο στην αρχική χριστοκεντρική του λάμψη, αφουγκράζεται τα αιτήματα της εποχής και επισημαίνει το χρέος των χριστιανών να ανταποκριθούν σε αυτά με τον βιβλικά συνεπέστερο και ποιμαντικά αποτελεσματικότερο τρόπο.
Στις εισηγήσεις τους οι ομιλητές θα μιλήσουν εκτενώς για τους σταθμούς της πνευματικής του πορείας, τις σπουδές, τις μελέτες και την πολύπλευρη προσφορά του Σεβασμιωτάτου στον χώρο της θεολογίας και της ποιμαντικής. Εγώ, θα ήθελα να τονίσω την απλότητα του ήθους του, που οφείλει κατά κύριο λόγο στον πνευματικό του πρόγονο και εμπνευστή Φραγκίσκο της Ασίζης, την ανοιχτότητα του πνεύματός του και την καρδιακή του γενναιοδωρία, που με τον τρόπο τους δείχνουν πιο εύκολο τον δρόμο προς την ενότητα.
