Από τον πρόλογο του βιβλίου
“Τα θαύματα δεν έρχονται σε αντίθεση με τη φύση. Έρχονται σε αντίθεση μόνον με όσα ξέρουμε για τη φύση”, Αυγουστίνος.
Η άποψη μου ότι τα θαύματα έχουν όντως συμβεί στην ανθρώπινη ιστορία, δεν είναι σε καμιά περίπτωση μια πεποίθηση που συνδέεται με το μυστικισμό. Πιστεύω όσα στηρίζονται σε ανθρώπινες αποδείξεις, όπως ακριβώς πιστεύω στην ανακάλυψη της Αμερικής. Μέχρι αυτό το σημείο υπάρχει μονάχα ένα απλό, λογικό γεγονός που απαιτεί διατύπωση και επεξήγηση. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έχει επικρατήσει μια ιδιόμορφη υπόθεση, ότι όσοι δεν πιστεύουν στα θαύματα τα αντιλαμβάνονται με έναν τρόπο ψύχραιμο και δίκαιο ενώ παράλληλα όσοι πιστεύουν στα θαύματα τα αποδέχονται με την προϋπόθεση ότι σχετίζονται με κάποιο δόγμα. H αλήθεια, όμως, είναι αντίστροφη. Όσοι πιστεύουν στα θαύματα τα αποδέχονται (ορθά ή λανθασμένα) διότι κατέχουν αποδεικτικά στοιχεία. Όσοι δεν πιστεύουν στα θαύματα τα απορρίπτουν (ορθά ή λανθασμένα) διότι πιστεύουν σε ένα δόγμα που αντιστρατεύεται εναντίον αυτών (των θαυμάτων). Προφανώς, όμως, το πιο δημοκρατικό πράγμα είναι να πιστεύεις μια αγρότισσα, όταν καταθέτει την εμπειρία της για ένα θαύμα, όπως ακριβώς να πιστεύεις μια αγρότισσα όταν καταθέτει αποδεικτικά στοιχεία για ένα φόνο…
Εάν πρόκειται για τη μαρτυρία των ανθρώπων (αναφορικά με το εάν επιτελούνται θαύματα), τότε διαπιστώνεται ότι υπάρχει ένας πελώριος χείμαρρος τέτοιας (μαρτυρίας) υπέρ του υπερφυσικού. Εάν αρνηθείς το θαύμα, μπορεί να σημαίνει μόνο ένα από τα δυο πράγματα: αρνείσαι την ιστορία του αγρότη αναφορικά με τα φάντασμα είτε διότι ο άνθρωπος είναι αγρότης είτε διότι η ιστορία αφορά τα φαντάσματα. Αυτό σημαίνει ότι είτε αρνείσαι τις βασικές αρχές της δημοκρατίας είτε επιβεβαιώνεις τις βασικές αρχές του υλισμού – τη θεωρητική αδυναμία του θαύματος. Έχεις το απόλυτο δικαίωμα να πιστεύεις ό,τι θέλεις. Σε αυτή τη περίπτωση όμως είσαι ένας δογματιστής. Είμαστε εμείς οι Χριστιανοί που αποδεχόμαστε όλα τα πραγματικά στοιχεία– είσαι εσύ ο ορθολογιστής που τα αρνείσαι, αναγκαζόμενος να συμπεριφέρεσαι έτσι από το πιστεύω σου. Εγώ, όμως, εν προκειμένω δεν είμαι αιχμάλωτος σε αυτό το θέμα από κανένα πιστεύω και θεωρώ αμερόληπτα τα θαύματα που προέρχονται από τη μεσαιωνική έως και την σύγχρονη εποχή, και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πράγματι συμβαίνουν. Όλες οι αντιπαραθέσεις απέναντι σε αυτά τα γεγονότα είναι πάντα εγκλωβισμένες σε έναν φαύλο κύκλο. Εάν ισχυριστώ ότι «τα μεσαιωνικά κείμενα μαρτυρούν συγκεκριμένα θαύματα με τον ίδιο τρόπο που επιβεβαιώνουν συγκεκριμένες μάχες», μου απαντούν: «Μα τα μεσαιωνικά κείμενα είναι γεμάτα προκαταλήψεις!» Εάν ήθελα ωστόσο να μάθω για ποιο λόγο χαρακτηρίζονται από προκαταλήψη, η μόνη τελική απάντηση που θα λάμβανα, θα ήταν ότι πίστευαν στα θαύματα. Εάν ισχυριστώ ότι «ένας χωριάτης είδε ένα φάντασμα» θα μου απαντήσουν «μα οι χωριάτες είναι αφελείς!» και εάν ρωτήσω «Γιατί είναι αφελείς;» η μόνη απάντηση που θα λάβω είναι: επειδή βλέπουν φαντάσματα. Την Ισλανδία είναι αδύνατον να την προσεγγίσει κάποιος και μόνο ανόητοι ναύτες την έχουν δει. Αλλά οι ναύτες αυτοί είναι ανόητοι διότι απλώς δήλωσαν ότι είδαν την Ισλανδία.
Τζ. Κ. Τσέστερτον, “Ορθοδοξία’’
Δείτε τα περιεχόμενα του βιβλίου εδώ.
