Στον κατάμεστο από πρωτοετείς φοιτητές, καθηγητές και διοικητικό προσωπικό Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, τελέσθηκε τη Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015 ο καθιερωμένος αγιασμός για το νέο ακαδημαϊκό έτος (2015-2016). Τον αγιασμό τέλεσε ο πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης π. Στέφανος Τόλιος εξαιτίας της απουσίας του Παναγιωτάτου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου.
Τους πρωτοετείς φοιτητές χαιρέτησε ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, καθηγητής Μιλτιάδης Κωνσταντίνου. Οι Πρόεδροι των δύο Τμημάτων Θεολογίας και Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, καθηγητές κκ. Χρυσόστομος Σταμούλης και Θεόδωρος Γιάγκου επεσήμαναν επιγραμματικά τους κύριους στόχους του προγράμματος σπουδών των Τμημάτων και κάλεσαν τους φοιτητές στο ταξίδι της γνώσης και της έρευνας.
Στο τέλος ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ χάρισε στους τρεις πρώτους εισακτέους και των δύο Τμημάτων τον τιμητικό τόμο για τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο που είχε εκδοθεί από την Κοσμητεία το 2011 (Εις Μαρτύριον τοις Έθνεσι. Τόμος Χαριστήριος Εικοσαετηρικός εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον, Θεσσαλονίκη 2011), ο οποίος περιέχει 51 συνολικά μελέτες στην ελληνική αγγλική, γερμανική, γαλλική και ιταλική γλώσσα των μελών ΔΕΠ των δύο Τμημάτων της Θεολογικής Σχολής.
Ακολουθεί ο χαιρετισμός του Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, καθηγητή Μιλτιάδη Κωνσταντίνου.
Αν θα ήθελε να συνοψίσει κανείς σε μία μόνο φράση όλη τη θεολογία του Ευαγγελίου, δεν θα εύρισκε ίσως καταλληλότερη από αυτήν που ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είπε σε έναν μεγάλο θεολόγο της εποχής του, τον Νικόδημο, κατά τη διάρκεια μιας νυχτερινής τους συνομιλίας: «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωα 3:16). Αυτή η χωρίς προϋποθέσεις και όρια αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους αποτελεί τη μήτρα της θεολογικής σκέψης και επιστήμης. Έτσι, αν και το πρώτο συνθετικό της λέξης «Θεολογία» είναι «Θεός», αντικείμενο της επιστήμης που υπηρετούμε σ’ αυτήν τη Σχολή είναι ο άνθρωπος.
Αφού, λοιπόν, ο ίδιος ο Θεός «ἑαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος» (Φιλ 2:7), καλούμεστε όλοι, διδάσκοντες και διδασκόμενοι, να απευθυνθούμε στον άνθρωπο της εποχής μας, και να γίνουμε μια φωνή ελπίδας που θα αντιπαραθέσει στα σημερινά αδιέξοδα το όραμα της Βασιλείας του Θεού. Καλούμαστε να κηρύξουμε στη σύγχρονη κοινωνία, όχι έναν ψεύτικο, όμορφο, παχουλό και ξανθό Χριστούλη αλλά, τον πραγματικό Ιησού Χριστό, εκείνον τον ξυπόλητο δάσκαλο που γεννήθηκε σαν περιθωριακός σε έναν βρόμικο στάβλο έξω από ένα μικρό χωριό της Παλαιστίνης και πέθανε ατιμωτικά σαν ληστής καρφωμένος πάνω σ’ έναν σταυρό έξω από την Ιερουσαλήμ. Καλούμαστε να δώσουμε στον σύγχρονο άνθρωπο κουράγιο, διαβεβαιώνοντάς τον ότι αυτόν τον πραγματικό Χριστό δεν μπόρεσε να τον νικήσει ο θάνατος· καλούμαστε να αποδείξουμε ότι ο απόστολος Παύλος είχε δίκαιο όταν διαβεβαίωνε τους Κορίνθιους ότι «Εσείς όλοι μαζί αποτελείτε το σώμα του Χριστού και ο καθένας σας χωριστά είστε μέλη του» (1 Κο 12:27).
Εσείς, οι νέοι θεολόγοι, είστε τώρα τα χέρια του αναστημένου Χριστού που θα κάνουν τα καλά έργα του για να πιστέψει ο κόσμος· εσείς είστε τα πόδια του που θα μεταφέρετε το ευαγγέλιό του στα πέρατα της οικουμένης· εσείς είστε το στόμα του που θα εξαγγείλει το μήνυμα του. Και όταν έρθει η ώρα να μιλήσετε μη διστάσετε στιγμή να πείτε όλη την αλήθεια, σύμφωνα με όσα ο ίδιος απόστολος μας έχει παραγγείλει: «Επιμένετε στην προσευχή. Μην παύετε να ευγνωμονείτε τον Θεό. Προσεύχεστε κοντά στα άλλα και για μας, να δώσει ο Θεός νέες ευκαιρίες για το κήρυγμα, ώστε να διακηρύξουμε το μυστήριο της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός … Σ’ εκείνους που δεν είναι μέλη της εκκλησίας, να φέρεστε με σύνεση, κάνοντας καλή χρήση κάθε ευκαιρίας. Τα λόγια σας να είναι πάντα γεμάτα χάρη κι όχι ανούσια. Να ξέρετε πώς πρέπει να αποκρίνεστε στον καθένα» (Κολ. δ΄ 2-6).
Και είναι πάλι ο απόστολος Παύλος αυτός που δίνει το παράδειγμα για το πώς θα το πετύχετε αυτό. Σύμφωνα με την αφήγηση, του ευαγγελιστή Λουκά στο βιβλίο Πράξεις των Αποστόλων (19:8-10), ο Παύλος διακόπτει για δύο χρόνια τα ιεραποστολικά του ταξίδια και παραμένει στην Έφεσο, όπου, εκτός από τη συναγωγή, επισκέπτεται καθημερινά και τη στωική σχολή του Τυράννου, ακούγοντας και διδάσκοντας. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο το ότι στα κείμενά του που σχετίζονται με την Έφεσο (Α΄ προς Κορινθίους, Προς Κολασσαείς και Προς Εφεσίους), γίνεται η προσαρμογή του εβραϊκού όρου “χοχμά” (=σοφία) στην ελληνιστική αντίληψη περί λόγου και σοφίας που προλείανε το έδαφος για τον πρόλογο του τέταρτου Ευαγγελίου, ούτε είναι τυχαίο το ότι από τις 4 φορές που απαντούν στην Καινή Διαθήκη οι όροι “διαλογίζομαι”, “διαλέγομαι” οι 3 βρίσκονται σε συνάφεια με την παραμονή του Παύλου στην Έφεσο. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πέρα από τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος και τον υπέρμετρο ζήλο του αποστόλου, η κατάλληλη μελέτη και προετοιμασία του ήταν αυτή που στεφάνωσε με επιτυχία το ιεραποστολικό του ταξίδι στον ελληνικό κόσμο. Αυτό το παράδειγμα σας καλώ κι εγώ, με την ευκαιρία της έναρξης της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς να ακολουθήσετε· να προσεύχεστε για να σας ενδυναμώνει ο Θεός και μελετάτε για να διευρύνετε τους ορίζοντές σας.
Καλή ακαδημαϊκή χρονιά.
