Απόσπασμα από το 11ο κεφάλαιο του Colin J. Humphreys, Η ημέρα που σταυρώθηκε ο Ιησούς. Ανασυνθέτοντας τις τελευταίες ημέρες του Πάθους, (μτφρ. Α. Κλήμη, επιμ. Μ. Γκουτζιούδης), εκδ. Μέθεξις, Θεσσαλονίκη 2015, 347-350.
Ακριβώς όπως μπορούμε να κάνουμε υπολογισμούς χρησιμοποιώντας την αστρονομία προκειμένου να ανασυνθέσουμε το επίσημο ιουδαϊκό ημερολόγιο, στο οποίο η πρώτη ημέρα του μήνα βασίζεται στην πρώτη εμφάνιση της ημισελήνου, έτσι μπορούμε να κάνουμε παρόμοιους υπολογισμούς για να ανασυνθέσουμε το προαιχμαλωσιακό ημερολόγιο του πρώτου αιώνα μ.Χ., βασιζόμενοι στην πρώτη αφάνεια της παλιάς ημισελήνου, η οποία αντιστοιχεί στη σύνοδο. Κατόπιν αιτήματος μου, ο Graeme Waddington έκανε αυτούς τους υπολογισμούς για το 33 μ.Χ. που έδειξα ότι είναι το πιο πιθανό έτος να έγινε η σταύρωση του Ιησού και από ενδιαφέρον καθαρά, για το 30 μ.Χ., το μόνο άλλο πιθανό έτος.
Εάν η σταύρωση είχε γίνει το 30 μ.Χ., τότε οι υπολογισμοί του Waddington δείχνουν ότι το τελευταίο δείπνο του Ιησού με τους μαθητές του, σύμφωνα με το προαιχμαλωσιακό ημερολόγιο, θα έπρεπε να έγινε το βράδυ της Δευτέρας, τέσσερις ημέρες πριν από τη σταύρωση του Ιησού την Παρασκευή (αυτή είναι μία από το μόλις 1% των περιπτώσεων, όπου το χρονικό διάστημα μεταξύ της αφάνειας και της εμφάνισης της σελήνης στα ημερολόγια διαρκεί τέσσερις ημέρες ). Από την άλλη, αν η σταύρωση έγινε το 33 μ.Χ., τότε το τελευταίο δείπνο, σύμφωνα με το προαιχμαλωσιακό ημερολόγιο έγινε την Τετάρτη το βράδυ πριν από την Παρασκευή της σταύρωσης του Ιησού. Μπορούμε να αποκλείσουμε μία από αυτές τις πιθανότητες; Το ευαγγέλιο του Ιωάννη ξεκαθαρίζει το χρονικό πλαίσιο με τον παρακάτω στίχο: «Έξι μέρες πριν από το Πάσχα, ήρθε ο Ιησούς στη Βηθανία, όπου έμενε ο Λάζαρος» (Ιω. 12:1). Αν ο Ιωάννης χρησιμοποίησε εδώ «το πάσχα» με την έννοια του πασχάλιου δείπνου, τότε στο επίσημο ιουδαϊκό ημερολόγιο, το οποίο χρησιμοποιείται από τον Ιωάννη, αυτό πραγματοποιήθηκε στις 15 Νισάν, η οποία και το 30 μ.Χ. και το 33 μ.Χ. διαρκούσε από τη δύση του ηλίου της Παρασκευής έως την δύση του ηλίου του Σαββάτου. Μετρώντας προς τα πίσω έξι ημέρες οδηγούμαστε στην ιουδαϊκή ημέρα 9 Νισάν, η οποία διαρκεί από τη δύση του ηλίου του Σαββάτου έως τη δύση της Κυριακής. «Την άλλη μέρα» (Ιω. 12:12), αφότου ο Ιησούς έφτασε στη Βηθανία ήταν «η θριαμβευτική είσοδος» του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Αυτή, επομένως έγινε τη Δευτέρα. Την «επόμενη ημέρα» (Μκ. 11:12), ο Ιησούς τιμώρησε την άκαρπη συκιά. Αυτό επομένως συνέβη την Τρίτη. Στη συνέχεια, «το επόμενο πρωί» (Μκ. 11:20) είδαν τη συκιά να έχει ξεραθεί από τη ρίζα. Αυτό θα είχε συμβεί την Τετάρτη. Το τελευταίο δείπνο του Ιησού με τους μαθητές του επομένως, το οποίο τελέστηκε μετά την τιμωρία της άκαρπης συκιάς δεν μπορεί να τελέστηκε το βράδυ της Δευτέρας, αν η χρονολόγηση της τελευταίας εβδομάδας του Ιησού σύμφωνα με τα ευαγγέλια είναι περίπου συνεπής. Επιπλέον, παρόλο που υποστήριξα στο πρώτο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου ότι το να είχε τελεστεί το τελευταίο δείπνο του Ιησού με τους μαθητές του την Πέμπτη το βράδυ με τη σταύρωση του Ιησού να γίνεται την Παρασκευή το πρωί, δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για όλα τα ενδιάμεσα γεγονότα που καταγράφονται στα ευαγγέλια, το να είχε τελεστεί αυτό το βράδυ της Δευτέρας παρέχει υπερβολικά πολύ χρόνο. Μπορούμε λοιπόν να αποκλείσουμε τη Δευτέρα ως την ημέρα του τελευταίου δείπνου του Ιησού με τους μαθητές του. Αυτό αποκλείει επίσης για άλλη μια φορά το 30 μ.Χ. ως το πιθανό έτος της σταύρωσης. Επομένως, μας απομένει μία και μοναδική πιθανότητα. Το τελευταίο δείπνο έλαβε χώρα την Τετάρτη 1 Απριλίου το 33 μ.Χ., με τη σταύρωση του Ιησού να ακολουθεί την Παρασκευή 3 Απριλίου του ίδιου έτους.
