Μετάφραση του Food Offered to Idols in Roman Corinth, WUNT 2/151, Mohr Siebeck, Tübingen 2003. Η μελέτη αυτή είναι το πρώτο μεταφρασμένο βιβλίο που φιλοξενείται στη μοναδική στη χώρα μας επιστημονική βιβλική σειρά: Βιβλική Βιβλιοθήκη. Η εργασία αποτελεί μια εκτεταμένη έρευνα γύρω από το ζήτημα των ειδωλοθύτων στην Α΄ Κορινθίους. Πέρα από τα πλέον πρόσφατα πορίσματα της αρχαιολογικής καταγραφής της αρχαίας Κορίνθου, τα οποία ο συγγραφέας έχει λάβει υπόψη του, υιοθετείται η κοινωνικο-ρητορική μέθοδος προσέγγισης στην ενότητα 8:1-11:1.
Από τον πρόλογο της ελληνικής μετάφρασης
Ως μέρος της WUNT II, το βιβλίο Food Offered to Idols in Roman Corinth κυκλοφόρησε στις μεγάλες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες όλου του κόσμου και θεωρήθηκε επίσης κριτικά από τους μελετητές της Καινής Διαθήκης σε πολλά επιστημονικά περιοδικά. Δεδομένου ότι το βιβλίο έχει ευρύτατα κυκλοφορήσει στα αγγλικά και έχει λάβει μια τέτοια θετική αποδοχή, σκεφτήκαμε ότι ήταν αρμόζον για τους ελληνόφωνους μελετητές να έχουν επίσης την ευκαιρία να το διαβάσουν, ειδικά εφόσον εξετάζονται αρχαία ελληνικά, ρωμαϊκά και χριστιανικά ζητήματα.
Η συμμετοχή σε κάποιο δείπνο στον ελληνορωμαϊκό κόσμο ήταν ένας αρχικός τρόπος κοινωνικής αλληλεπίδρασης, θρησκευτικής έκφρασης και χαρούμενης ψυχαγωγίας. Σύμφωνα με ένα ρωμαϊκό ρητό που αναφέρεται από τον Πλούταρχο, το να δειπνεί κανείς μόνος δεν θεωρούνταν μάλιστα δείπνο, αλλά απλώς βρώση. Η πόλη της ρωμαϊκής Κορίνθου παρουσίαζε πολλές ευκαιρίες για επίσημη παράθεση δείπνων με φίλους, συγγενείς, και συναδέλφους, σε τέτοιο βαθμό που με τον ίδιο τρόπο σήμερα κάθε ελληνική πόλη προσφέρει στη σύγχρονη Ελλάδα. Ως μία δραστήρια ρωμαϊκή αποικία, η παράθεση δείπνων στην αρχαία Κόρινθο αποτελούσε σημαντική ευκαιρία για τους κατοίκους της πόλης να ανελιχθούν κοινωνικά, να γιορτάσουν κάποιες σημαντικές περιστάσεις και να εκφράσουν την υποταγή τους στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η παράθεση δείπνων στη ρωμαϊκή Κόρινθο είχε επίσης θρησκευτική διάσταση δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος των τροφίμων που καταναλώνονταν κατά τη διάρκεια των επίσημων γευμάτων είχαν προηγουμένως θυσιαστεί στις παγανιστικές θεότητες στους πολλούς ναούς που υπήρχαν σε όλη την πόλη. Όταν οι κάτοικοι της Κορίνθου άρχισαν να μεταστρέφονται από τον παγανισμό στο χριστιανισμό μετά το κήρυγμα του αποστόλου Παύλου περίπου το 51 μ.Χ., η επίσημη παράθεση δείπνου έγινε ένα περισσότερο περίπλοκο ζήτημα. Προέκυψαν ζητήματα ως προς την αποδοχή της κατανάλωσης τροφίμων που ήταν θυσιασμένα στις παγανιστικές θεότητες, την αγορά τροφίμων που πωλούνταν στην αγορά και τη συμμετοχή σε γεύματα που διοργανώνονταν από τους παγανιστές στα σπίτια τους. Αυτό το βιβλίο εξετάζει τέτοιου είδους ζητήματα, όπως αυτά μαρτυρούνται στην πρώτη επιστολή του Παύλου προς τους Κορινθίους μέσα στο κοινωνικο-ιστορικό πλαίσιο του πρώτου αιώνα μ.Χ. Η κοινωνική ιστορία και αρχαιολογία της ρωμαϊκής Κορίνθου και ο ελληνορωμαϊκός κόσμος έχουν προσεκτικά ερευνηθεί, όπως διαφαίνονται από τις οδηγίες του Παύλου σχετικά με την επίσημη παράθεση δείπνων και την κατανάλωση ειδωλοθύτων. Κατά συνέπεια, το παρόν βιβλίο επιχειρεί να εμπλουτίσει τη γνώση μας για την αρχαία Ελλάδα, τη ρωμαϊκή Κόρινθο, την καθημερινή ζωή κατά τον πρώτο αιώνα, τα επίσημα δείπνα και τις ελληνορωμαϊκές λατρείες προκειμένου να γίνει καλύτερα κατανοητή η σημασία των οδηγιών του Παύλου για τα θυσιαστήρια τρόφιμα εντός του Α΄ Κορ. 8:1-11:1.
