Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, Έλλογιμώτατοι Κύριοι Καθηγητές,
Μετά πολλής χαράς, χαιρετίζω τη διοργάνωση του παρόντος Διεθνούς Συνεδρίου, με τό πολύ ενδιαφέρον θέμα: «Διακόνισσες, χειροτονία των γυναικών και Ορθόδοξη Θεολογία», τό οποίον αποτελεί τό πρώτον τμήμα ενός διετούς ερευνητικού προγράμματος, υπό τον γενικόν τίτλον: «Ταπεινή θεολογική συμβολή στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας καθ’ οδόν προς την πανορθόδοξη Σύνοδο τού 2016».
Εκφράζω τα θερμά μου συγχαρητήρια, προς τον Πρόεδρον του Δ.Σ. του Κέντρου Οικουμενικών Ιεραποστολικών καί Περιβαλλοντικών Μελετών «Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου», Έλλογιμώτατον Καθηγητήν κ. Πέτρον Βασιλειάδην, καθώς καί εις τις δύο Θεολογικές Σχολές του Α.Π.Θ. καί της Βοστώνης, διά τήν συνεργασίαν τής διοργανώσεως καί εύχομαι ολοκαρδίως διά τήν επίτευξιν τών σκοπών αυτού. Επίσης, συγχαίρω διά τήν αρίστην πρωτοβουλίαν, όπως αφιερωθή τό παρόν Διεθνές Συνέδριον εις τον λαμπρόν Διδάσκαλον καί Καθηγητήν μας κ. Ευάγγελον Θεοδώρου, εις τον οποίον εύχομαι ολοψύχως ο Θεός νά τού δίδη υγιείαν καί δύναμιν, ώστε νά μάς μεταδίδη τη γνώση, τη σοφία καί τήν έμπειρία του.
Εις τήν έποχήν μας όπου τά διάφορα φεμινιστικά κινήματα επιθυμούν να επαναπροσεγγίσουν καί να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τής γυναίκας μέσα στην κοινωνία, δημιούργησαν το «δυτικό φαινόμενο», την αξίωση δηλαδή, να εντάσσωνται οί γυναίκες στις τάξεις του ιεροού Κλήρου καί να ανέρχωνται τούς βαθμούς τής ιερωσύνης, ακόμη καί εις αυτόν τον τρίτον βαθμόν τής Αρχιερωσύνης. Έτσι δημιουργήθηκαν τεράστια προβλήματα σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, άλλα καί αδιέξοδα σε κάποιες χριστιανικές ομολογίες καί διαιρέσεις μεταξύ αυτών. Τούτο τό ερώτημα, είναι ξένο προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού, ουδέποτε ενέσκυψε τέτοιου είδους ζήτημα στήν προβληματολογία Της, καί τούτο όχι ένεκα «στενότητος σκέψεως», «συντηρητισμού», «υποκρισίας» ή «τυφλότητος έναντι τού κόσμου», αλλ’ επειδή ουδέποτε ή Εκκλησία μας κατηγοριοποίησε τούς ανθρώπους σε άρσεν καί θήλυ, ούτε καί έθεσε τή γυναίκα σε κατώτερη κλίμακα καί βάση από τον άνδρα, ήλθε έξωθεν ώς προβληματισμός. Όπως δέ σημειώνει ό μεγάλος Θεολόγος Αλέξανδρος Σμέμαν: «Στήν ουσιώδη αλήθεια, η οποία, μόνη συνιστά τό περιεχόμενο τής πίστεώς μας καί διαμορφώνει ολόκληρη τή ζωή τής Εκκλησίας, στήν πραγματικότητα τής Βασιλείας του Θεού, η οποία είναι τέλεια κοινωνία, τέλεια γνώση, τέλεια αγάπη και τελικά η «θέωση» του ανθρώπου, δέν υπάρχει πραγματικά «άρσεν και θήλυ». Ακόμη περισσότερο, σ’ αυτή τήν πραγματικότητα, τής οποίας γινόμαστε συμμέτοχοι εδώ και τώρα, όλοι εμείς – άνδρες καί γυναίκες, δίχως καμία διάκριση- είμαστε «βασιλείς καί ιερείς», διότι είναι η ουσιώδης ίερωσύνη τής ανθρώπινης φύσεως καί αποστολής, τήν οποία ό Χριστός αποκατέστησε σ’ εμάς».
Μάλιστα φαίνεται, ότι υπάρχει διάκρισις τόσο ώς προς τά κριτήρια, όσον καί ώς προς τάς προϋποθέσεις. Η χριστιανική διάστασις τής Ανατολικής Παραδόσεως «βιάζεται» εκ των ανθρωπολογικών άρχών καί προϋποθέσεων των συγχρόνων αντιλήψεων τής Δύσεως, ενώ δέν θά πρέπη να μάς διαφεύγη καί τό σημαντικόν μέχρι σήμερον δισεπίλυτον πρόβλημα τής χαρισματικής παρουσίας καί προσφοράς τού διακόνου στη ζωή τής εκκλησιαστικής κοινότητος, προς το οποίον και υπό τό πρίσμα του οποίου οφείλομε νά θεωρήσωμεν καί το πρόβλημα της «χειροθεσίας η χειροτονίας των διακονισσών».
Έτσι, η προσέγγιση, η μελέτη καί τελικώς η λύση του προσφάτως αναφυέντος αυτού προβλήματος, πρέπει νά γίνη μόνο με θεολογικά επιχειρήματα καί όχι με κριτήρια ανθρωπολογικά ή κοινωνικά. Επιβάλλεται να δούμε τη θέση καί τη γνώμη των Πατέρων τής Εκκλησίας μας, τη λειτουργική καί εκκλησιαστική μας παράδοση, αφού, στο έσχατο βάθος τής αγάπης καί τής γνώσεώς της, τής χαράς καί τής κοινωνίας της, η Εκκλησία ταυτίζει τον εαυτό της με μία Γυναίκα, την οποία εξυμνει ώς «τιμιωτέραν των Χερουβίμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ».
Μετ’ ευχών και ευλογιών Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας του Ε.Κ.Π.Α.
